فیزیک پلاسما با شکوفه ساتری

کلمه پلاسما از یونان باستان "ماده قالب پذیر"  یا "ژله"  آمده است و رفتار هسته های اتمی یونیزه شده و الکترونهای موجود در منطقه اطراف پلاسما را توصیف می کند. خیلی ساده ، هر یک از این هسته ها در دریای متحرک الکترون معلق هستند. پلاسما برای اولین بار در لوله کروکس شناسایی شد ، و توسط سر ویلیام کروکس در سال 1879 توصیف شد (وی آن را "ماده تابشی" نامید).  ماهیت این ماده "اشعه کاتد" متعاقبا توسط فیزیکدان بریتانیایی Sir J.J. تامسون در سال 1897. 

اصطلاح "پلاسما" به عنوان توصیف گاز یونیزه توسط ایروینگ لانگمویر در سال 1928 معرفی شد.  لوی تونکس و هارولد موت اسمیت ، که هر دو در دهه 1920 با اروینگ لانگمویر همکاری داشتند ، به یاد می آورند که لانگمور برای اولین بار از کلمه "پلاسما" به عنوان قیاس با خون استفاده کرد. موت اسمیت به ویژه یادآوری می کند که انتقال الکترون از رشته های حرارتی به لانگمویر یادآوری می کند: "روشی که پلاسمای خون در حمل پیکرهای قرمز و سفید بدن و میکروب ها دارد." 

لانگمور پلاسمای مشاهده شده را به شرح زیر شرح داد:

"بجز در نزدیکی الکترودها ، جایی که غلافهایی وجود دارد که حاوی الکترونهای کمی هستند ، گاز یونیزه حاوی یونها و الکترونها در تعداد مساوی است به طوری که بار فضای ناشی از آن بسیار کم است. ما برای توصیف این منطقه از نام پلاسما استفاده خواهیم کرد یونها و الکترونها ".