توموگرافی انسجام نوری با کاربردهایی در تصویربرداری سرطان

توموگرافی انسجام نوری با کاربردهایی در تصویربرداری سرطان

توموگرافی انسجام نوری (OCT) یک روش تصویربرداری نوری است که به سرعت در حال ظهور است و برای طیف گسترده ای از تحقیقات بیولوژیکی ، پزشکی و مواد است [1 ، 2]. OCT در ابتدا در اوایل دهه 1990 توسعه یافته است و وسیله جدیدی را در اختیار محققان قرار داده است که می توان نمونه های بیولوژیکی و نمونه های غیر بیولوژیکی را تجسم کرد. یک مزیت اصلی OCT توانایی تصویربرداری از ریزساختار بافت در محل با وضوح تصویر در مقیاس میکرون ، بدون نیاز به برش نمونه برای پردازش بافت است.   دامنه نوری در OCT مشابه تصویربرداری با حالت اولتراسوند در حالت B است ، با این تفاوت که OCT به جای صدای با فرکانس بالا از نور با انسجام کم استفاده می کند. تصاویر OCT مقطعی می تواند ایجاد شود ، همانطور که معمولاً در سونوگرافی انجام می شود ، یا می توان بخش های OCT رو به رو را بدست آورد ، مانند میکروسکوپ کانفوکال و چند فوتونی. اصل تصویربرداری OCT شامل بازه نوری است ، جایی که بازتاب نوری نور از یک منبع نوری با انسجام کم به صورت فضایی با استفاده از تداخل سنجی انجام می شود. تصویر OCT که مونتاژ می شود ، یک نمایش فضایی چند بعدی در مقیاس خاکستری یا کاذب از شدت نور پس زده است. شدت سیگنال نشان داده شده در یک تصویر OCT نشان دهنده کنتراست برگشتی افتراقی بین انواع مختلف بافت در مقیاس میکرون است. OCT با استفاده از نور تصویربرداری را انجام می دهد. بنابراین ، وضوح مکانی آن از یک تا دو مرتبه بالاتر از سونوگرافی است. از آنجا که پرتوی تصویربرداری نوری می تواند به راحتی از طریق هوا منتقل شود ، سیستم های تحویل پرتو OCT مانند پروب های سونوگرافی  نیازی به تماس با نمونه یا نمونه ندارند. خصوصیات طیفی بافت و ساختارهای سلولی نیز در طیف نوری منبع نور امکان پذیر است.