لیزر دی اکسید کربن

لیزر دی اکسید کربن یکی از اولین لیزرهای گازی است که  توسعه یافت. کومار پاتل در  آزمایشگاه Bell در سال 1964 اختراع کرد و هنوز هم یکی از مفیدترین لیزرها هست .

  لیزرهای دی اکسید کربن، لیزرهای موجی با قدرت بالا هستند که در حال حاضر در دسترس هستند. آنها نیز بسیار کارآمد هستند: نسبت قدرت خروجی به قدرت پمپ تا 20٪ می تواند باشد. لیزر CO2 یک پرتو نور مادون قرمز با نوارهای اصلی طول موج را که مرکز آن 9.4 و 10.6 میکرومتر (μm) است، تولید می کند.

با توجه به سطوح بالای قدرت موجود (همراه با هزینه معقول برای لیزر)، لیزرهای CO2 معمولا در  کاربردهای صنعتی برای برش و جوشکاری استفاده می شوند، در حالی که لیزرهای سطح پایین قدرت برای حکاکی استفاده می شوند.

لیزر دی اکسید کربن در روش های جراحی مفید است، زیرا آب (که اکثر بافت های بیولوژیکی را تشکیل می دهد) این فرکانس نور را بسیار خوب جذب می کند. بعضی از نمونه های پزشکی استفاده از جراحی لیزر و چسباندن پوست ("لایه بردار لیزر" است که اساسا از تبخیر شدن پوست برای ترویج کلاژن تشکیل می شود).