اپتوژنتیک یک روش علمی است که امکان کنترل توابع سلول هدف با استفاده از تحریک نور و پروتئین های حساس به نور ژنتیکی را فراهم می کند.   در حال حاضر محبوب ترین روش تحریک نوری در تحقیقات اپتوژنتیک این است که نور را از یک لیزر یا یک منبع نور LED همراه فیبر نوری به مغز حیوان آزمایشگاهی، معمولا موش یا موش، ارسال کند. با گذشت زمان، این لینک نوری ساده در حال تبدیل شدن به مدارهای پیچیده تر، شباهت به یک شبکه مخابراتی اولیه فیبر نوری است. این شبکه شبکه فیبر به مغز (FTTB) شامل منابع نور فیبر متصل شده و رانندگان آنها، کرکره های نور یا مدولاتورها، اتصالات دوار برای آزمایش های in vivo، پرتوهای اسپلیت، طناب های فیبر نوری، انواع کانول های فیبر نوری با الیاف قابل لمس و لیست ادامه می یابد. و این شبکه تنها از سیگنال های نوری استفاده نمی کند. این در واقع یک شبکه هیبریدی تعامل بافت با نور، سیگنال های الکتریکی و مایعات مختلف است. استفاده از روش اپتوژنتیک بیشتر به نورون محدود نمی شود و به سایر انواع سلول ها، مانند سلول های عضلانی قلب، اعمال می شود.

لیزر برای اپتوژنتیک :

532nm DPSS لیزر سبز: فضای آزاد / با فیبر متصل شده است

لیزر آبی DPSS 473nm: فضای آزاد / با فیبر همراه است

556 نانومتر زرد سبز DPSS لیزر: فضای آزاد / با فیبر همراه است

لیزر DPSS زرد سبز 561nm: فضای آزاد / با فیبر همراه است

589nm زرد DPSS لیزر: فضای آزاد / با فیبر همراه است

593.5nm زرد DPSS لیزر: فضای آزاد / با فیبر همراه است

لیزر دیود 635 نانومتری: با فیبر متصل شده است

لوازم جانبی: فیبر کابل، سوکت، شکاف، AOM (1MHz TTL)