طیف سنجی لیزری چشم انداز جراحی دندان ارائه می دهد

هر گونه مداخله پزشکی، جراحی یا دندانپزشکی برای درمان موفقیت آمیز با کمی استرس ممکن برای بیمار از جمله میزان کم عارضه، بهبودی خوب و حفظ ساختارهای تشریحی تا آنجا که ممکن است هدف است. ابزار مبتنی بر لیزر به نظر می رسد که ابزار ایده آل است، زیرا آنها تعدادی از مزایا را نسبت به روش معمولی ارائه می دهند. انعقاد خونهای عروقی همراه با فرایند تخلیه اجازه می دهد تا یک زمینه عملیاتی خشک و واضح ایجاد شود. مطالعات متعددی گزارش شده است که بهبود بافت نرم بافت نرم بعد از عمل خوب و تنها تورم کمی از زخم های لیزر در مقایسه با جراحی معمولی است. با این حال، یک اشکال عمده این است عدم بازخورد لمسی برای جراح. به عنوان عمق نفوذ واقعی لیزر جراحی ناشناخته است، ساختارهای بحرانی زیر و یا در نزدیکی نقطه تمرکز مستعد آسیب زیست محیطی هستند. ساختارهای متعددی به خصوص حفره دهان در حال حاضر مستعد ابتلا به آسیب در روش های جراحی معمول هستند و مهم است که توجه داشته باشید که عکس های لیزر، حتی انرژی کم، ممکن است فقط به تغییرات جبران ناپذیر در بافت عصبی منجر شود. یک روش تحلیلی که تعیین می کند که چه نوع بافت در انتهای برش برداشته می شود، ممکن است در طول عمل جراحی لیزر، جلوگیری از آسیب رساندن به ساختارهای تشریحی مهم را داشته باشد.

یکی از روش های تحلیلی این است که طیف سنجی تجزیه و تحلیل لیزر، LIBS. در LIBS، یک پالس لیزری کوتاه برای تولید پلاسما از سطح نمونه استفاده می شود. پس از انتشار این پلاسما، می توان با استفاده از یک اسپکترومتر برای تعیین ترکیب عنصری نمونه هدف مورد بررسی قرار گرفت و به این ترتیب LIBS قادر به جداسازی بین چندین بافت در محدود کردن محدوده نمونه به کلاس های سخت و نرم می باشد. در یک مطالعه جدید، گروهی از دانشمندان آزمایشگاه نورولوژی بالینی در Erlangen، آلمان روش LIBS را بر روی بافت هایی که ممکن است در روش های جراحی یا دندانپزشکی در حفره دهان مواجه شوند، مورد آزمایش قرار داد. با استفاده از LIBS، طبقهبندی بافتهای نرم و سخت دهان خوراکی ex-vivo با موفقیت نشان داده شد. سه نوع بافت نرم (مخاط دهان، عصب محیطی، پالپ دندان پزشکی) و چهار بافت سخت (استخوان کورتیک، استخوان کانولزی، مینا، دنتین) که همه مربوط به حفره دهان بودند، برای ترکیب اصلی آنها مورد بررسی قرار گرفتند، رویکرد تمایز مبتنی بر نسبت تلاش شد.

نتایج این مطالعه نشان می دهد که اگرچه ترکیب عنصری نمونه ها در کلاس های بافت نرم یا سخت نسبتا مشابه است، توزیع کمی از عناصر تشکیل دهنده آنها می تواند برای تمایز بافت بسیار دقیق مورد استفاده قرار گیرد. این تیم توجه خاصی به استخوان کورتیک حیاتی داشت: جفت بافت بافت استخوانی و تمایز بین آن بافتهایی که اطراف عصب مندیبول و زبان زا هستند. "علاوه بر این، تمایز بین بافت های دندانی چشم انداز آینده آماده سازی دندان با هدایت بافت را نشان می دهد،" Maximilian Rohde عضو تیم می گوید. روش مورد استفاده قابل اعتماد و قابل تایید است و هدف آن ایجاد یک پایه برای آزمایش های بعدی در in vivo در مورد بازخورد کنترل مبتنی بر LIBS از سیستم های لیزر جراحی است.