تصویربرداری پزشکی یک فرایند تکنیکی است که نمایشگر بصری بدن داخلی برای تحلیل بالینی و مداخله پزشکی و همچنین نمایش بصری عملکرد برخی از اندامها را ایجاد می کند. تصویربرداری پزشکی به دنبال کشف ساختارهای داخلی پنهان شده توسط پوست و استخوان است. تصویربرداری پزشکی اغلب به منظور تعیین مجموعه ای از تکنیک هایی که تصاویر غیر جنبه ای از جنبه درونی بدن تولید می کنند، درک می شود. تصویربرداری پزشکی همچنین تشخیص و درمان بیماری است. از آنجا که رادیولوژی شامل فن آوری های تصویربرداری از رادیوگرافی اشعه ایکس، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، سونوگرافی پزشکی یا اولتراسوند، آندوسکوپی، الاستوگرافی، تصویربرداری لمسی الاستیسیونی، ترموگرافی، عکاسی پزشکی و عملکرد پزشکی هسته ای، تکنیک های تصویربرداری مانند توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) و توموگرافی کامپیوتری انتشار تک فوتون (SPECT).
تصویربرداری پزشکی از طریق بسیاری از تغییرات و تغییرات چشمگیر در عصر نوآوری گذشت. متخصصان رادیولوژی و ارگانهای رادیولوژیک براساس روش ها، سیستم های ارگان و زمینه های خاصی که شامل تصویربرداری از سینه، شکم، اسکلتی عضلانی، دستگاه گوارش، قلب، قفسه سینه و دستگاه تناسلی است، توسعه یافته است. زیرمجموعه های گوناگون گراش عبارتند از: پزشکی هسته ای، سونوگرافی، تصویربرداری مداوم و MR. زیرمجموعه های تخصص خاص شامل تصویربرداری زنان و اطفال می باشد.
تشخیص بیماری ها از قبل از قبل با تکنولوژی های تصویربرداری پزشکی آسان است. تکنیک های تصویربرداری اجازه می دهد پزشکان تشخیص و تشخیص بیماری های غیر تهاجمی. این نیز به پزشکان کمک کرد تا بیشتر در مورد رفتارهای انسانی و عصب شناسی یاد بگیرند. تصویربرداری پزشکی دانشمندان را از زیست شناسی، فیزیک و شیمی با هم برای توسعه فن آوری هایی که می تواند در بسیاری از رشته ها مورد استفاده قرار گیرد. از طریق تصویر برداری مولکولی، پزشکان قادر به نگاه کردن به بدن انسان در سطح سلولی هستند و قادر به تشخیص بیماری قبل از اینکه علائم آشکار شوند.