معرفی پزشکی هسته ای

پزشکی هسته ا ی( Nuclear Medicine )  شاخه‌ای از علم پزشکی و پرتونگاری مولکولی است که در آن از مواد رادیواکتیو (مثل رادیوایزوتوپ‌ها) برای تشخیص و درمان بیماری ها استفاده می شود. 

داروسازی هسته‌ای نیز به این شاخه از پزشکی بالینی کمک می‌کند. ویژگی پزشکی هسته‌ای در این است که توانایی ارایه دادن اطلاعات تصویری از فرایندها و عملکردهای متابولیکی بدن را دارد در صورتیکه دیگر مدالیته‌های تصویر برداری‌های پزشکی همانند سی تی اسکن و ام‌آرآی عموماً اطلاعات ساختاری و آناتومیکال تولید می‌کنند.
پرکاربردترین رادیوایزوتوپ در پزشکی هسته‌ای تکنیتیوم-۹۹m است. و از مدالیته‌های پر استفاده در پزشکی هسته‌ای می‌توان مقطع‌نگاری با نشر پوزیترون و مقطع‌نگاری رایانه‌ای تک‌فوتونی (  Single photon emission computed tomography )  (SPECT) را نام برد. در حالت تلفیقی (hybrid imaging ) نیز سیستم‌های پت-سی‌تی و اسپکت-سی‌تی بسیار پر مصرفند.