تصویربرداری عصبی

عصب شناسی: 

تصویربرداری عصبی PET بر این فرض استوار است که مناطقی از رادیواکتیویته بالا با فعالیت مغز در ارتباط است. آنچه در واقع به طور غیرمستقیم اندازه گیری می شود ، جریان خون به قسمت های مختلف مغز است که به طور کلی اعتقاد بر این است که ارتباطی دارد و با استفاده از ردیاب اکسیژن -15 اندازه گیری شده است. به دلیل نیمه عمر 2 دقیقه ای خود ، O-15 باید برای استفاده هایی از این نوع مستقیم از یک سیکلوترون پزشکی لوله کشی شود ، که مشکل است.  

مثال: در عمل ، از آنجا که مغز به طور معمول کاربر سریع گلوکز است ، و از آنجا که آسیب شناسی های مغزی مانند بیماری آلزایمر متابولیسم مغزی هم گلوکز و هم اکسیژن را در کنار هم قرار می دهد ، FDG-PET استاندارد مغز ، که میزان گلوکز منطقه ای را اندازه گیری می کند ، همچنین ممکن است با موفقیت برای تمایز بیماری آلزایمر از سایر فرآیندهای دمانس و همچنین تشخیص زودهنگام بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار گیرد. مزیت FDG-PET برای این موارد استفاده بسیار گسترده تر از آن است. برخی ردیابهای رادیواکتیو که برای آلزایمر مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از: florbetapir F18 ، flutemetamol F18 و florbetabenF18 که همگی برای تشخیص پلاکهای آمیلوئید بتا (یک نشانگر نشانگر بالقوه برای آلزایمر) در مغز استفاده می شوند.