تصویربرداری عصبی

تصویربرداری عصبی

تصویربرداری عصبی یا تصویربرداری از مغز روشی است که بطور مستقیم یا غیرمستقیم از ساختار ، عملکرد / فارماکولوژی سیستم عصبی برای تصویربرداری استفاده می شود ، افرادی که در تصویربرداری عصبی تخصص دارند به عنوان عصب شناس شناخته می شوند. این مربوط به علوم اعصاب ، پزشکی و روانشناسی است.

  

تصویربرداری عصبی در دو دسته گسترده قرار می گیرد:

تصویربرداری ساختاری ، که به ساختار سیستم عصبی و تشخیص بیماری ناخالص (در مقیاس بزرگ) داخل جمجمه (مانند تومور) و آسیب آسیب می پردازد.

تصویربرداری عملکردی ، که برای تشخیص بیماری های متابولیک و ضایعات در مقیاس دقیق تر (مانند بیماری آلزایمر) و همچنین برای تحقیقات روانشناسی عصبی و شناختی و ایجاد رابط های مغز و رایانه استفاده می شود.

تکنیک های تصویربرداری از مغز مورد استفاده در تصویربرداری عصبی عبارتند از: توموگرافی محوری محاسبه شده (CT) ، تصویربرداری نوری پراکنده ، حتی تصویربرداری نوری مرتبط ، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) ، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی کارکردی ، توموگرافی انتشار گسیل مغناطیسی فنالوگرافی پوزیترون ، توموگرافی انتشار تک فوتون ، سونوگرافی جرمی.