درک اصول دندانپزشکی با لیزر

برای بسیاری از افراد ، وقتی واژه "لیزر" را می شنوند ، بلافاصله یک فیلم علمی تخیلی آینده نگر را پیش بینی می کنند. با این حال ، آیا می دانید لیزرها سالهاست که در صنعت پزشکی استفاده می شوند؟ علاوه بر این ، این فناوری انقلابی اکنون در زمینه دندانپزشکی نیز همین کار را انجام می دهد.

لیزرها نام خود را از "تقویت نور توسط انتشار تحریک شده اشعه" دریافت می کنند و به معنای واقعی کلمه پرتوهای نور هستند که طول موج واحدی دارند. بر خلاف نور سفید سنتی یا نور روز که یک پیوستار از نور است و طول موجهای زیادی متناسب با طیف مرئی یا رنگین کمان دارد ، یک پرتوی نور لیزر فقط یک رنگ واحد است.

استفاده از لیزر دندان به طور معمول در سه دسته قرار می گیرد: تشخیص بیماری؛ روش های بافت نرم لثه ها ، لب ها و زبان؛ و روشهای سخت بافت مینای استخوان یا دندان و عاج. به عنوان مثال ، کاربردهای رایج شامل تشخیص حفره ها ، درمان بیماری و از بین بردن بافت های لثه بیمار و ساختار دندان مانند پوسیدگی است. آنها برای اولین بار در دندانپزشکی برای جراحی بافت نرم مانند روشهای تغییر شکل لثه و آزمایش بافت (بیوپسی) مورد استفاده قرار گرفتند. در سال 1997 ، دندانپزشکان استفاده از آنها را برای از بین بردن پوسیدگی و آماده سازی مینای دندان و عاج در آماده سازی پر کردن استفاده کردند. اخیراً ، دندانپزشکان برای تشخیص و تشخیص بیماری دندان از لیزر استفاده می کنند ، زیرا به ویژه در تشخیص دیسپلاستیک ("دیس" - تغییر یافته ، "پلاسازی" - رشد) یا بافتهای سرطانی و همچنین سرطانهای مغز مفید هستند. بنابراین در بعضی موارد از آنها برای از بین بردن ضایعات بدخیم (سرطانی) و خوش خیم (غیر سرطانی) استفاده شده است.