داخل بدن

مطالعاتی که به صورت in vivo انجام شود (لاتین به معنای "درون افراد زنده" است ؛ که اغلب به زبان انگلیسی به صورت مجزا انجام نمی شود ) مواردی هستند که معمولاً اثرات موجودات مختلف بیولوژیکی بر روی کل ، موجودات زنده یا سلول ها آزمایش می شوند.   حیوانات ، از جمله انسان و گیاهان ، بر خلاف عصاره بافت یا موجودات مرده. این با آزمایشات انجام شده در شرایط آزمایشگاهی ("درون لیوان") اشتباه نمی شود ، یعنی در یک محیط آزمایشگاهی با استفاده از لوله های آزمایش ، ظروف پتری و غیره. نمونه هایی از تحقیقات داخل بدن عبارتند از: بیماری زایی بیماری با مقایسه اثرات عفونت باکتریایی با اثرات سموم تمیز شده باکتریایی. توسعه غیر آنتی بیوتیک ها ، داروهای ضد ویروسی و داروهای جدید به طور کلی؛ و روشهای جدید جراحی در نتیجه ، آزمایش حیوانات و آزمایشات بالینی عناصر اصلی تحقیقات داخل بدن هستند. آزمایش داخل بدن غالباً در شرایط آزمایشگاهی به کار می رود زیرا بهتر است برای مشاهده اثرات کلی یک آزمایش بر روی یک موضوع زنده مناسب باشد. به عنوان مثال در کشف مواد مخدر ، تأیید اثربخشی در داخل بدن بسیار مهم است ، زیرا در شرایط آزمایشگاهی گاهی اوقات می توانید نتایج گمراه کننده را با مولکولهای کاندید مواد مخدر که در داخل بدن بی ربط هستند به همراه آورد (به عنوان مثال ، زیرا چنین مولکولهایی نمی توانند به مثلاً مثلاً در محل آزمایش خود به محل عمل خود برسند. در نتیجه کاتابولیسم سریع در کبد). 

میکروبیولوژیست انگلیسی ، پروفسور هری اسمیت و همکارانش در اواسط دهه 1950 دریافتند که فیلترهای استریل سرم حیوانات آلوده به باسیلوس آنتراسیس برای سایر حیوانات کشنده بوده ، در حالی که عصاره مایعات کشت از همان ارگانیسم رشد یافته در شرایط آزمایشگاهی نبود. این کشف سم آنتراکس با استفاده از آزمایشات داخل بدن تأثیر عمده ای بر مطالعات پاتوژنز بیماری های عفونی داشت.