اگرچه مفهوم آتلیهکتومی لیزر اگزیمر (ELA) برای اولین بار در اوایل دهه 1980 ظاهر شد ، تقریباً 10 سال از زمان دستیابی این تکنیک برای تجارت بگذرد. مانند بسیاری از فن آوری های جدید ، پیشرفت در کاربردهای بالینی ELA به تداخل بین چندین رشته فنی متکی بود. درک بیوفیزیک تعامل با لیزر بافت ، طراحی کاتترهای فیبروپتیک که به این درک کمک کرده است ، و توسعه تکنیک بالینی لازم برای استفاده از آن کاتترها با موفقیت ، برای پیشبرد عمل ELA لازم بود. این تعامل ایجاد محرک بی امان برای بهبود به عنوان چالش ها و ناامیدی ها با درک جدید و طراحی کاتتر به روز شد.
در این فصل سعی شده است تا تعامل تاریخی پیچیده در یک دنباله منطقی از مفاهیم باز شود. بررسی کوتاه بیوفیزیک لیزر به طور طبیعی به تکنیک بالینی مورد نیاز برای استفاده از این فناوری منجر می شود. به نوبه خود ، پیامدهای بالینی عکسبرداری از بافت منجر به پیشرفت در طراحی کاتتر می شود ، که به تفصیل شرح داده خواهد شد در آخر ، امکان استفاده از کاتترهای لیزر بهینه شده برای طیف گسترده تری از شرایط بالینی مورد بحث قرار خواهد گرفت. بیش از سه دهه از زمان ظهور آتروکتومی کرونر با استفاده از لیزر اکسیژن ، متوجه می شویم که دروس سخت پیروز از گذشته ، هنوز ما را به سمت بهینه سازی debulking با ELA و بهبود مراقبت از بیمار راهنمایی می کند.