توموگرافی گسیل پوزیترون

توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) [1] یک روش تصویربرداری عملکردی پزشکی هسته ای است که برای مشاهده فرآیندهای متابولیکی در بدن به عنوان کمک به تشخیص بیماری استفاده می شود. این سیستم جفت پرتوهای گاما ساطع شده به صورت غیر مستقیم توسط رادیولایگاند ساطع کننده پوزیترون ، که معمولاً فلوئور 18 است ، را شناسایی می کند که بر روی یک مولکول بیولوژیکی فعال به نام ردیاب رادیواکتیو وارد بدن می شود. بسته به آنچه رادیولوژیست / محقق می خواهد تشخیص دهد ، از لیگاند های مختلف برای اهداف تصویربرداری مختلف استفاده می شود.   تصاویر سه بعدی از غلظت ردیاب در بدن توسط تجزیه و تحلیل رایانه ساخته می شوند. در اسکنرهای توموگرافی کامپیوتری مدرن PET ، تصویربرداری سه بعدی اغلب با کمک اسکن اشعه ایکس توموگرافی کامپیوتری انجام می شود که در همان جلسه ، در همان دستگاه ، بر روی بیمار انجام می شود.

اگر مولکول ردیاب بیولوژیکی فعال انتخاب شده برای PET ، فلورودوکسی گلوکز (FDG) ، یک آنالوگ گلوکز باشد ، غلظت تصویربرداری ردیاب فعالیت متابولیک بافت را نشان می دهد زیرا مربوط به جذب گلوکز منطقه است. استفاده از این ردیاب برای کشف احتمال متاستاز سرطان (یعنی گسترش در سایر سایت ها) رایج ترین نوع اسکن PET در مراقبت های پزشکی استاندارد است (90٪ از اسکن های فعلی). به دام انداختن متابولیک مولکول گلوکز رادیواکتیو اجازه می دهد تا از اسکن PET استفاده شود. [2] همین ردیاب ممکن است برای تحقیقات PET و تشخیص انواع زوال عقل نیز استفاده شود. در اغلب موارد ، سایر ردیابهای رادیواکتیو ، که معمولاً اما همیشه با آن فلوئور-18 نشانه گذاری نمی شوند ، برای تصویربرداری از غلظت بافت سایر انواع مولکولهای مورد علاقه استفاده می شوند.

یکی از معایب اسکنرهای PET هزینه عملیاتی آنهاست. [3] یک فرآیند تصویربرداری مشابه با PET ، توموگرافی محاسبه شده با انتشار یک فوتون (SPECT) است که از رادیولایدها نیز برای شناسایی مولکولها در مغز استفاده می کند و ارزانتر است.