مدار پلاسمونی

پلاسمونیک ، مطالعه پلاسمونها ، چهار قطعه نوسانات پلاسما در مواد جامد مانند فلزات ، نیمه فلزات ، اکسیدهای فلزی ، نیتریدها ، نیمه هادی های دوپ و غیره است. و در حال حاضر تلاش شده است برای اجرای پلاسمون ها در مدارهای برقی یا در آنالوگ مدار الکتریکی استفاده شود. ، برای ترکیب بازده اندازه الکترونیک با ظرفیت داده های مدارهای یکپارچه فوتونی. [1] پلاسمونیک را می توان به عنوان "رابط روشن-فلزی-دی الکتریک" واسط ، "[2] درک کرد که الکترون ها در سطح یک فلز به دلیل اثر متقابل تشدید قوی با میدان الکتریکی نور حادثه در نوسان هستند. با توجه به سرعت بالای پراکندگی الکترون ها ، تلفات اهمی در سیگنال های پلاسمیونی به طور کلی زیاد است ، که مسافت انتقال سیگنال را به دامنه زیر سانتیمتر محدود می کند ، [3] مگر اینکه شبکه های هدایت کننده نور نوری اپتوپلاسمیونی ترکیبی ، [4] [5] [6] یا تقویت سود پلاسمون [7] استفاده می شود. هر دوپلاریتون ها  پلاسمون سطح در امتداد رابط های فلزی دی الکتریک و حالت های پلاسما سطح موضعی پشتیبانی شده توسط نانوذرات فلزی با مقادیر حرکت بزرگ مشخص می شوند ، که باعث افزایش رزونانس شدید چگالی موضعی ایالات فوتون می شوند ، [8] و می توان از آنها برای تقویت ضعیف استفاده کرد. جلوه های نوری دستگاههای اپتو الکترونیکی.