تجزیه و تحلیل تصویر ، بازسازی و کمیت در پزشکی هسته ای

اصول پردازش تصویر در پزشکی هسته ای

انتشار توموگرافی و بازسازی تصویر

در اوایل پزشکی هسته ای ، اندازه گیری رادیواکتیویته در بدن انسان به سادگی با قرار دادن پیشخوان Geiger بر روی منطقه مورد نظر مورد نظر به دست آمد. پیشرفت بیشتر با استفاده از یک اسکنر راستکن انجام شد. دستیابی به موفقیت ، همانطور که در فصل ذکر شده است.   10 ، از توسعه دوربین گاما و استفاده از کریستال اسکینتراسیون به همراه لوله های فتوسنتز کننده (PMTs) ناشی شده است. برای این منظور ، هیچ ابزار در دسترس برای اندازه گیری وسعت مکانی توزیع ردیاب در مد (سه بعدی) مد وجود ندارد ، و تمام اندازه گیری ها به تصویربرداری مسطح دو بعدی (2D) محدود شد. بعد سوم برای نشان دادن کامل جذب رادیو دارویی مهم است ، از این رو پزشک مترجم را قادر می سازد تا یک تصمیم مطمئن بگیرد. یکی دیگر از ویژگی های تصویربرداری سه بعدی ، امکان اندازه گیری غلظت ردیاب با دقت بیشتری نسبت به تصویربرداری 2D است. جذب ردیاب ، زمان اقامت و میزان ترخیص کالا از گمرک پویایی مهم در توزیع بیولوژیکی ردیاب در بافتهای بیمار و سالم است که در آنها نمونه برداری موقت برای مطالعه ردیاب یا سینتیک اندام مفید است. افزودن بعد زمان به تصویربرداری مسطح 2D در برخی مطالعات سینتیگرافی مانند اسکینتراگى کلیه و آنژیوکاردیوگرافی رادیونوکلید رادیونوکلید تعادل مسطح (ERNA) از اهمیت برخوردار است. در حالت اول ، عملکرد کلیه در طی یک دوره زمانی حدود نیم ساعت مورد بررسی قرار می گیرد ، زمان معاینه را به دو مرحله (پرفیوژن و عملکرد) تقسیم می کنیم به گونه ای که دقیقه اول برای ترسیم پرفیوژن اندام اختصاص داده می شود در حالی که از بقیه مطالعه استفاده می شود. برای ارزیابی عملکرد کلیه. در ERNA مسطح ، ابعاد زمانی برای ایجاد عکس از مراحل مختلف چرخه قلب از طریق شناسایی سیگنال R-R در هنگام انقباض قلب ضروری است. این به دستیابی به اطلاعات ارزشمند در مورد حرکت قلب و ارزیابی پارامترهای عملکردی آن کمک می کند.