سنسورهای بیوفوتونیک

سنسورهای بیوفوتونیک چاپ شده برای خون و اکسیمتری بافت

اکسی متری ، تکنیک تعیین اشباع اکسیژن ، از نظر نوری میزان جذب نور خون و بافت اکسیژن یافته و دفع شده توسط اکسیژن را در دو طول موج مختلف انجام می دهد. در سال 2014 ، ما اولین سنسور اکسیومتری اپتیمالکترونیک آلی کاملاً آلی را تشکیل دادیم که از دیودهای تابش نور آلی (OLEDs) و یک فتودیود آلی (OPD) برای اندازه گیری دقیق میزان نبض و اکسیژن رسانی با خطاهای 1٪ و 2٪ ، به ترتیب نشان دادیم [1] . این کاوشگر حالت انتقال نشان داد که اکسی متری را می توان با نوری آلی انجام داد. با این حال ، برای تحقق پتانسیل واقعی نوری الکترونیکی آلی برای اکسیمتری ، یک عمل بازتاب ضروری است که امکان قرارگیری سنسور در قسمتهای مختلف بدن را فراهم می کند. پس از بهینه سازی طراحی سنسور و روند چاپ ، در سال 2017 ، ما یک پروب اکسی متر ارگانیک در حالت بازتاب گزارش دادیم و اندازه گیری اکسیژن رسانی خون را روی مچ انجام دادیم