لیزر فیبر
لیزرهای حالت جامد یا آمپلی فایرهای لیزری که در آن نور به دلیل کل بازتاب داخلی در یک فیبر نوری منفرد هدایت می شوند در عوض لیزرهای فیبر نامیده می شوند. هدایت نور امکان ایجاد مناطق خنک کننده بسیار طولانی را فراهم می کند که شرایط سرمایش خوبی دارند. الیاف از سطح بالایی نسبت به حجم برخوردار هستند که امکان خنک سازی کارآمد را فراهم می آورد. علاوه بر این ، ویژگی های موجبر فیبر تمایل به کاهش اعوجاج حرارتی پرتو دارند. یونهای اربیم و ایتربیوم گونه های فعال رایج در چنین لیزرها هستند.
اغلب اوقات ، لیزر فیبر به عنوان یک فیبر دو لایه طراحی شده است. این نوع فیبر از یک هسته فیبر ، یک روکش داخلی و یک روکش بیرونی تشکیل شده است. شاخص سه لایه متمرکز به گونه ای انتخاب شده است که هسته فیبر به عنوان یک فیبر تک حالت برای انتشار لیزر عمل می کند در حالی که روکش بیرونی به عنوان یک هسته بسیار چند حالته برای لیزر پمپ عمل می کند. این امر به پمپ اجازه می دهد تا مقدار زیادی از انرژی را به داخل و از طریق هسته هسته داخلی فعال منتقل کند ، در حالی که هنوز دیافراگم عددی بالایی دارد (NA) تا شرایط پرتاب آسان داشته باشد.
با ایجاد لیزر فیبر دیسک ، یا پشته ای از چنین لیزرها ، می توان از نور پمپ بیشتر استفاده کرد.
لیزرهای فیبر محدودیت اساسی دارند به این دلیل که شدت نور در فیبر نمی تواند به حدی باشد که غیرخطی های نوری ناشی از قدرت میدان الکتریکی محلی می توانند مسلط شوند و از کار با لیزر جلوگیری کنند و / یا منجر به از بین رفتن مواد فیبر شوند. این اثر را عکسبرداری می نامند. در مواد لیزری فله ای ، سرمایش چندان کارآمد نیست و جدا کردن اثرات عکسبرداری از اثرات حرارتی دشوار است ، اما آزمایش های موجود در الیاف نشان می دهد که عکسبرداری را می توان به تشکیل مراکز رنگی طولانی مدت نسبت داد.