پرتوهای تراهرتز

تشعشع تراهرتز - همچنین به عنوان تابش زیرمیلیومتر ، امواج تراهرتز ، فرکانس فوق العاده بالا  (THF) ، پرتوهای T ، امواج T ، T-light ، T-Lux یا THz شناخته می شود - از امواج الکترومغناطیسی در باند مشخص ITU تشکیل شده است. فرکانس های 0.3 تا 3 تراهرتز (THz) ، اگرچه مرز فوقانی تا حدودی دلخواه است و توسط برخی منابع 30 THz در نظر گرفته شده است.  یک تراهرتز 1012 هرتز یا 1000 گیگاهرتز است. طول موج تابش در باند تراهرتز به ترتیب به ترتیب از 1 میلی متر تا 0.1 میلی متر متغیر است.   از آنجا که تشعشع تراهرتز با طول موج از حدود یک میلی متر شروع می شود و به طول موج های کوتاه تری ادامه می یابد ، گاهی اوقات به عنوان باند زیرمیلیومتر شناخته می شود ، و تابش آن به عنوان موجهای زیر میلیومتر به خصوص در نجوم شناخته می شود. این باند تابش الکترومغناطیسی را می توان به عنوان مایکروویو یا مادون قرمز دور در نظر گرفت.

تشعشعات تراهرتز به شدت توسط گازهای جو جذب می شود و در هوا طی چند متر به صفر می رسد ، بنابراین برای ارتباط رادیویی زمینی قابل استفاده نیست. این می تواند به لایه های نازک از مواد نفوذ کند اما توسط اشیاء ضخیم تر مسدود شده است. پرتوهای THz منتقل شده از طریق مواد می توانند برای توصیف مواد ، بازرسی لایه ها و به عنوان جایگزینی برای اشعه X برای تولید تصاویر با وضوح بالا از فضای داخلی اشیاء جامد استفاده شوند. 

تشعشع Terahertz یک میانه بین مایکروویوها و امواج نور مادون قرمز موسوم به "شکاف تراهرتز" را اشغال می کند ، جایی که فناوری تولید و تولید آن در مراحل ابتدایی است. تولید و مدولاسیون امواج الکترومغناطیسی در این محدوده فرکانس توسط دستگاههای الکترونیکی معمولی که برای تولید امواج رادیویی و مایکروویو مورد استفاده قرار می گیرند ، متوقف می شود و نیاز به توسعه دستگاه ها و تکنیک های جدید دارد.