توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MR) داروهای قابل توجهی برای دامپزشکان در پیگیری تشخیص هستند. با این وجود درک عمومی از اصول بدنی ذاتی هر دو روش نه تنها برای بهینه سازی استفاده از آنها در عمل بلکه شناختن محدودیت های آنها نیز مهم است. اگرچه بیشتر بیماری ها منجر به نوعی تغییر بافت می شوند که می توان با این ابزارها به تصویر کشید ، اما این تغییرات مختص یک فرآیند خاص نیستند ، حداقل در مواردی که به صورت جداگانه در نظر گرفته نشود. با این وجود ، پیشرفت های فن آوری در CT مانند تصویربرداری آشکارساز چند ردیف و توسعه مداوم توالی MR و قطعات سخت افزاری و نرم افزاری بهبود یافته در افزایش دقت هر دو روش در پزشکی دامپزشکی نقش داشته است.
نقش توموگرافی کامپیوتری و تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی در تمرینات دامپزشکی
تصویربرداری CT و MR به دلیل داشتن دو مزیت اصلی ، که ماهیت توموگرافی آنها و افزایش وضوح کنتراست است ، از نظر تشخیص رادیوگرافی معمولی ، از نظر تشخیصی برتر از رادیوگرافی معمولی برخوردار هستند. در واقع ، بر خلاف رادیوگرافی که نشان دهنده پیش بینی های دو بعدی یا مسطح ، ساختارهای سه بعدی است ، بافت ها با CT و MR در بخش های نازک یا برش ها مورد بررسی قرار می گیرند و بدین ترتیب ترکیب را از بین می برند. ارگان ها و سایر ساختارها پس از آن آسان تر و متمایز می شوند