فیزیک تصویربرداری هسته ای بالینی

خلاصه

تصویربرداری قلب هسته ای از دهه 1950 با پتاسیم و روبیدیم شروع شد و از دهه 1960 تاکنون برای این عمل مهم بوده است. تصویربرداری توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) اغلب به عنوان یک پیشرفت نسبتاً دیر هنگام در تصویربرداری هسته ای در نظر گرفته می شود. از آنجا که تصویربرداری PET به تشخیص فوتونهای تصادفی بستگی دارد ، زمان پوسیدگی بلور آشکارساز برای تعیین دقیق وقایع تصادفی بسیار مهم است.   خرید یک سیستم تصویربرداری هسته ای با هدف کلی که یک هیبرید با روش دیگر نیست ، مخصوصاً توموگرافی کامپیوتری (CT) به طور فزاینده دشوار می شود. سی تی اسکن اطلاعات اصلاح میرایی حیاتی را به دست می دهد و اطلاعات آناتومیکی را که در مطالعات هسته ای موجود نیست ، فراهم می کند. پزشکی هسته ای بسیار منظم ترین روش در تصویربرداری پزشکی است و افراد معدودی به اندازه یک فیزیکدان پزشکی با مقررات کاملاً آشنا هستند. انتقال به فیزیک پزشکی 3.0 باید در تجهیزات تصویربرداری هسته ای تا حدودی آسان تر باشد ، زیرا فیزیکدانان پشتیبانی از آنها با مشارکت فراتر از ارزیابی تجهیزات فقط آشنا هستند.