تاریخچه تصویربرداری عصبی

تاریخچه تصویربرداری عصبی

اولین تکنیک تصویربرداری عصبی ، اصطلاحاً "تراز گردش خون انسان" است که در دهه 1880 توسط آنجلو موسو  اختراع شد و قادر به اندازه گیری غیر تهاجمی توزیع خون در طی فعالیت های عاطفی و فکری بود. سپس ، در اوایل دهه 1900 ، روشی به نام پنوموانسفالوگرافی تنظیم شد. این فرایند شامل تخلیه مایع مغزی نخاعی از اطراف مغز و جایگزینی آن با هوا ، تغییر چگالی نسبی مغز و محیط اطراف آن ، باعث شده تا این بیماری روی اشعه ایکس بهتر ظاهر شود و برای آن فوق العاده ناامن قلمداد شد.   بیماران (Beaumont 8). یک شکل از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و توموگرافی کامپیوتری (CT) در دهه 1970 و 1980 توسعه یافت.  فن آوری های جدید MRI و CT بسیار مضر هستند و در جزئیات بیشتر در زیر توضیح داده شده است. سپس اسکن های SPECT و PET انجام شد که به دانشمندان امکان نقشه برداری از عملکرد مغز را می داد زیرا برخلاف MRI و سی تی اسکن ، این اسکن ها می توانستند چیزی بیش از تصاویر استاتیک از ساختار مغز ایجاد کنند. دانشمندان با آموختن از اسکن MRI ، PET و SPECT ، توانستند MRI عملکردی (fMRI) با توانایی هایی ایجاد کنند که در را برای مشاهده مستقیم فعالیت های شناختی باز کند.