فلورسانس ناشی از لیزر

فلورسانس ناشی از لیزر (LIF) یا فلورسانس تحریک شده توسط لیزر (LSF)  روشی طیف سنجی است که در آن یک اتم یا مولکول با جذب نور لیزر و به دنبال آن انتشار خود به خودی نور ، هیجان زده می شود.  این نخستین بار در سال 1968 توسط زارع و همکاران گزارش شد. 

LIF برای مطالعه ساختار مولکولها ، تشخیص گونه های انتخابی و تجسم جریان و اندازه گیری ها استفاده می شود. طول موج اغلب به گونه ای انتخاب می شود که گونه در آن گونه بزرگترین سطح مقطع خود را داشته باشد. گونه های هیجان زده پس از مدتی ، معمولاً به ترتیب تعداد نانو ثانیه از میکرو ثانیه ، از تحریک خارج می شوند و نور را در طول موج طولانی تر از طول موج تحریک منتشر می کنند. این نور فلورسنت به طور معمول با یک لوله فتوسپیلیتر (PMT) یا فوتودایودهای فیلتر شده ضبط می شود.

دو طیف مختلف وجود دارد ، پراکندگی طیف ها و طیف های برانگیختگی.

طیفهای پراکندگی با طول موج لیزینگ ثابت انجام می شوند ، مانند بالا و طیف فلورسانس آنالیز می شود. اسکنهای هیجان انگیز از طرف دیگر ، نور فلورسنت را در طول موج ثابت انتشار یا دامنه طول موج جمع می کنند. در عوض طول موج لیزینگ تغییر می کند.

یک مزیت نسبت به طیف سنجی جذب این است که می توان از آنجا که فلورسانس در همه جهات اتفاق می افتد ، می توان تصاویر دو و سه بعدی گرفت (یعنی سیگنال فلورسانس معمولاً ایزوتروپیک است). نسبت سیگنال به نویز سیگنال فلورسانس بسیار زیاد است ، حساسیت خوبی به فرایند می دهد. همچنین می توان بین گونه های بیشتری تمایز قائل شد ، زیرا طول موج لیزینگ می تواند به یک تحریک خاص از یک گونه خاص تنظیم شود که با سایر گونه ها مشترک نیست.

LIF در مطالعه ساختار الکترونیکی مولکولها و برهم کنش آنها مفید است. همچنین برای اندازه گیری کمی غلظت در زمینه هایی مانند احتراق ، پلاسما ، اسپری و جریان پدیده (مانند سرعت برچسب زدن مولکولی) با موفقیت مورد استفاده قرار گرفته است ، در بعضی موارد غلظت ها را تا حد نانومولار مشاهده می کنید. فلورسانس ناشی از LED در محل برای مشخص کردن آلودگی هیدروکربنهای آروماتیک به عنوان یک ضریب مخروطی مخروط بر روی ماژول و همچنین به عنوان یک داروی توان پرکانده مورد استفاده قرار گرفته است.