مقدمه ای برای آزمایش تجربی PET در انکولوژی

توموگرافی انتشار پوزترون (PET) و توموگرافی رایانه ای انتشار گسیل فوتون (SPECT) روش های تصویربرداری مولکولی هستند که از مولکول های دارای برچسب رادیویی برای تصویربرداری از فعل و انفعالات مولکولی فرآیندهای بیولوژیکی در داخل بدن استفاده می کنند. فن آوری های تصویربرداری PET برای فراهم کردن مسیری از بیمار از پارادایم های تجربی علوم بیولوژیکی و دارویی در مدل های ماوس مهندسی ژنتیکی و پیوند بافتی بیماری ایجاد شده است.   PET روشی جدید برای درمانهای مولکولی و تشخیصهای مولکولی در کشف مولکولهایی فراهم کرده است که می توانند در مقادیر کم جرم برای تصویربرداری از عملکرد یک هدف استفاده شوند و با بالا بردن جرم ، از نظر دارویی برای اصلاح عملکرد هدف. در هر دو مورد ، مولکول ها همانند یا آنالوگ های یکدیگر هستند. از PET می توان برای تیتراژ مواد مخدر به سایت های عمل خود در سیستم های اندام در داخل بدن و ارزیابی نتایج بیولوژیکی فرآیندهای تغییر یافته در موش و بیمار استفاده کرد. هدف ، ارائه یک روش ابتکاری برای کشف و تسریع در تأیید رادیو دارویی و دارویی است. گسترش این رابطه در عمل بالینی می تواند با ارائه تشخیص های مولکولی به طور هم زمان با درمان های مولکولی ، مصرف دارو را بهبود بخشد. بیماریها فرآیندهای بیولوژیکی هستند و تصویربرداری مولکولی با PET برای این فرآیندها حساس و آموزنده است. این حساسیت با تشخیص بیماری با استفاده از PET بدون اثبات تغییرات آناتومیک در توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) مثال زدنی است. این تغییرات بیولوژیکی در اوایل بیماری حتی در مراحل بدون علامت مشاهده می شود ، همانطور که توسط ناهنجاری های متابولیکی مشاهده شده با PET و فلورو-2-دیوکسی-D-گلوکز (FDG) در بیماری های هانتینگتون و خانواده آلزایمر 7 و 5 سال نشان داده شده است. به ترتیب قبل از بروز علائم تمایز بافت زنده و غیر زنده اساساً مسئله متابولیسم است ، همانطور که با استفاده از PET برای تمایز بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر نشان داده می شود که از رگاسکولاریزاسیون از کسانی که این کار را نمی کنند سود می برد. گرچه سرطان از اندام خاصی شروع می شود ، اما یک بیماری سیستمیک است که مخرب ترین پیامدهای آن متاستازها است. تصویربرداری کامل PET با بدن با FDG بازرسی از متابولیسم گلوکز در کلیه سیستمهای اندام را در یک معاینه واحد انجام می دهد تا تشخیص و مرحله بندی سرطان ، انتخاب روش درمانی و ارزیابی پاسخ درمانی را بهبود بخشد. در سرطان ریه و کولورکتال ، ملانوما و لنفوم ، PET FDG صحت تشخیص و مرحله بندی را از 8٪ تا 43٪ نسبت به کارهای معمول بهبود می بخشد و بسته به سؤال بالینی ، منجر به تغییر در درمان در 20-40٪ از بیماران می شود. . تقریباً 65٪ به دلیل تشخیص متاستازهای غیرمترقبه و 35٪ کمرنگ هستند زیرا تشخیص ساختاری ضایعات از بدخیم به خوش خیم تغییر می کند. نتایج مشابه اکنون برای سایر سرطانها نشان داده شده است. تفاوت اصلی بین CT ، سونوگرافی ، MRI و PET یا SPECT از نظر فن آوری نیست بلکه تفاوت بین تشخیص و توصیف یک بیماری از نظر ویژگیهای آناتومیک آن بر خلاف زیست شناسی آن است. اهمیت و موفقیت توسعه کاوشگرهای جدید تصویربرداری مولکولی در حال افزایش است که PET در مطالعه بیولوژیک یکپارچه پستانداران بیماری و با توسعه درمان های مولکولی با هدف توسعه فرآیندهای بیولوژیکی بیماری ، افزایش می یابد