شناسایی بافت برای جراحی تیروئید و پاراتیروئید: استفاده از توموگرافی انسجام نوری و طیف سنجی فلورسانس

شناسایی بافت برای جراحی تیروئید و پاراتیروئید: استفاده از توموگرافی انسجام نوری و طیف سنجی فلورسانس

زمینه و اهداف: در طی جراحی تیروئید و پاراتیروئید ضروری است که بافت سالم پاراتیروئید آسیب نبیند تا تولید هورمون مزاحم نشود. یافتن غدد پاراتیروئید به دلیل تغییر در اندازه ، محل و شباهت آنها با بافت اطراف ، دشوار است. هدف از این رساله بررسی امکان شناسایی غدد پاراتیروئید با استفاده از فلورسانس خودکار در ناحیه نزدیک مادون قرمز و توموگرافی انسجام نوری (OCT) بود.   همچنین بررسی شده است که آیا می توان از توموگرافی انسجام نوری برای شناسایی بافتهای مختلف گردن استفاده کرد.

مواد و روش ها: برای این مطالعه از سیستم توموگرافی انسجام نوری حوزه طیفی برای تصویربرداری از نمونه های بافت استفاده شد. تصاویر با استفاده از دو روش تقسیم بندی مختلف ، تقسیم بندی مبتنی بر شدت و آنتروپی تقسیم بندی شدند. تعداد فولیکول ها استخراج شده و با شمارش بصری 10 برش تصویر OCT مقایسه شد. رابط کاربری گرافیکی برای تجسم تصاویر OCT ساخته شده است. اتوفلورسانس از غدد پاراتیروئید و بافت اطراف آن با استفاده از لیزر 785 نانومتر برای تحریک با استفاده از طیف سنجی فلورسانس مادون قرمز نزدیک اندازه گیری شد.

یافته ها: با استفاده از تصویربرداری و تقسیم بندی ، بافت های تیروئید و چربی دارای اطلاعات ساختاری متمایز بودند در حالی که بافت های پاراتیروئید و غدد لنفاوی مشابه بودند. بافت تیروئید در مقایسه با سایر بافتهای گردن ، فولیکولهای گرد را نشان داد. تصاویر بافت چربی شبکه ای ظریف از الیاف کلاژن را که سلولهای چربی را در بر گرفته نشان می دهد. بافتهای پاراتیروئید و غدد لنفاوی دارای ساختار همگن بودند. تقسیم بندی امکان اندازه گیری تعداد و اندازه فولیکول ها را فراهم کرد. برای این برنامه تقسیم بندی مبتنی بر آنتروپی از تقسیم بندی بر اساس شدت برتر بود. خطای rms برای تعداد فولیکول های یافت شده در تصاویر تیروئید OCT 10.9 منطقه در مقایسه با میانگین تعداد 12.3 منطقه بود. اندازه فولیکول ها از 45 تا 827 میکرومتر قطر داشتند. با استفاده از روش تقسیم بندی ، فولیکول ها و سایر حفره ها با رنگ سفید و بافت دیگر با رنگ سیاه مشخص شد. نسبت بین نواحی سفید و سیاه نشان داد که بافت تیروئید دارای نسبت 85/0 و چربی 15/0 است در حالی که در سایر بافتها نسبتاً 0 است.

با استفاده از ردیابی فلورسانس ، نمونه های بافت پاراتیروئید شدت فلورسانس کمی بیشتر از بیشتر نمونه های بافت تیروئید را نشان دادند. بافت پاراتیروئید شدت فلورسانس را در محدوده 108.13 تا 834.09 واحد دلخواه (میانگین = 161) و بافت تیروئید شدت فلورسانس را در یک محدوده از 81/9 تا 192/68 واحد دلخواه (متوسط ​​= 33) نشان داد.

نتیجه گیری: از تصاویر OCT می توان بافت چربی و تیروئید را شناسایی و تشخیص داد. تعداد و اندازه فولیکولهای موجود در بافت تیروئید با استفاده از تقسیم بندی مبتنی بر آنتروپی در تصاویر OCT قابل تجزیه و تحلیل است. با استفاده از طیف سنجی فلورسانس بافت پاراتیروئید به طور کلی دارای فلورسانس اتوفلورسانس بالاتری نسبت به بافت تیروئید بود اما تغییر در نمونه های پاراتیروئید نسبتاً زیاد بود.