تصویربرداری رزونانس مغناطیسی

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یک روش تصویربرداری پزشکی است که در رادیولوژی برای تشکیل تصاویر آناتومی و فرایندهای فیزیولوژیکی بدن استفاده می شود. اسکنرهای MRI از میدان های مغناطیسی قوی ، شیب های میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر اندام های بدن استفاده می کنند. MRI شامل اشعه ایکس یا استفاده از اشعه یونیزان نیست ، که آن را از اسکن CT و PET متمایز می کند. MRI یک کاربرد پزشکی با تشدید مغناطیسی هسته ای (NMR) است. NMR همچنین می تواند برای تصویربرداری در سایر برنامه های NMR مانند طیف سنجی NMR استفاده شود.

در حالی که خطرات تابش یونیزه اکنون در اکثر زمینه های پزشکی به خوبی کنترل می شود [نیاز به منبع] ، ممکن است MRI هنوز گزینه ای بهتر از سی تی اسکن تلقی شود. MRI به طور گسترده ای در بیمارستان ها و کلینیک ها برای تشخیص پزشکی و مرحله بندی و پیگیری بیماری بدون قرار گرفتن بدن در معرض اشعه استفاده می شود. MRI در مقایسه با CT ممکن است اطلاعات متفاوتی داشته باشد. خطرات و ناراحتی ممکن است با اسکن MRI همراه باشد. در مقایسه با سی تی اسکن ، اسکن MRI معمولاً بیشتر طول می کشد و بلندتر است و معمولاً برای ورود به یک لوله باریک و محصور نیاز به سوژه دارند. علاوه بر این ، افرادی که دارای برخی از ایمپلنت های پزشکی یا سایر فلزات غیر قابل جدا شدن در داخل بدن هستند ممکن است نتوانند با خیال راحت تحت آزمایش MRI قرار گیرند.

MRI در ابتدا NMRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته ای) نامیده می شد ، اما "هسته ای" برای جلوگیری از ارتباط منفی حذف شد.  برخی هسته های اتمی قادرند انرژی فرکانس رادیویی را هنگامی که در یک میدان مغناطیسی خارجی قرار می گیرند ، جذب کنند. قطبش چرخشی در نتیجه تکامل می تواند یک سیگنال RF را در یک سیم پیچ فرکانس رادیویی القا کند و در نتیجه شناسایی شود. در MRI بالینی و تحقیقاتی ، از اتم های هیدروژن غالباً برای تولید قطب بندی ماکروسکوپی استفاده می شود که توسط آنتن های نزدیک به موضوع مورد بررسی شناسایی می شود. اتم های هیدروژن به طور طبیعی در انسان و موجودات زنده دیگر به ویژه در آب و چربی فراوان است. به همین دلیل ، بیشتر اسکن های MRI اساساً نقشه آب و چربی در بدن را ترسیم می کنند. پالس امواج رادیویی انتقال انرژی چرخش هسته ای را تحریک می کنند و شیب های میدان مغناطیسی قطبی شدن در فضا را محلی می کنند. با تغییر پارامترهای توالی پالس ، ممکن است کنتراست های مختلفی بر اساس خصوصیات آرامش اتم های هیدروژن موجود در آن ، ایجاد شود.

از زمان توسعه در 1970 و 1980s ، MRI ثابت کرده است که یک روش تصویربرداری همه کاره است. در حالیکه MRI بیشترین کاربرد را در پزشکی تشخیصی و تحقیقات زیست پزشکی دارد ، ممکن است برای ایجاد تصاویر از اشیا non غیر زنده نیز استفاده شود. اسکن MRI علاوه بر تصاویر دقیق فضایی ، قادر به تولید انواع داده های شیمیایی و فیزیکی است. افزایش مداوم تقاضا برای MRI در سیستم های بهداشتی منجر به نگرانی در مورد اثربخشی هزینه و تشخیص بیش از حد شده است