کاربردهای تصویربرداری ذرات مغناطیسی (MPI) در پزشکی

تصویربرداری ذرات مغناطیسی (MPI) یک روش تصویربرداری توموگرافی است که برای تعیین توزیع فضایی مواد مغناطیسی تزریق شده در جریان خون استفاده می شود. نانوذرات ابرپارامغناطیسی مبتنی بر اکسید آهن به عنوان ماده مناسبی برای هدف این روش تصویربرداری کاملاً جدید استفاده می شود.

مفهوم MPI در سال 2001 توسط دکتر برنهارد گلیچ در آزمایشگاه های تحقیقاتی فیلیپ در آلمان ابداع شد. این روش برای تعیین غلظت محلی و توزیع فضایی آنها از مزایای پاسخ نانوذرات اکسید آهن ابرپارامغناطیسی به یک میدان مغناطیسی نوسانی بهره می برد.

MPI اولین کاربرد پزشکی را نشان می دهد که در آن نانوذرات صرفاً وسیله حمایتی حمایتی نیستند (مانند تصویربرداری تشدید مغناطیسی) ، بلکه منبع منفرد سیگنال و بنابراین تنها ماده سازنده تجسمی است. بنابراین نانوذرات اکسید آهن معمولاً به عنوان ردیاب و نه ماده حاجب شناخته می شوند.

قابلیت هایی مانند وضوح مکانی و زمانی بسیار بالا ، عدم نیاز به تابش یونیزان و ایجاد تصاویر سه بعدی با کنتراست عالی ، MPI را از سایر روش های تصویربرداری که قبلاً در پزشکی ثابت شده اند ، متمایز می کند. این امر مستعد ابتلا به MPI برای تعداد بیشماری از کاربردهای پزشکی مختلف ، مانند اقدامات مداخله ای و تشخیصی قلب و عروق ، و همچنین ردیابی و برچسب گذاری سلول است.