تاریخچه و پیشرفت شتاب دهنده های ذرات

بررسی اجمالی کوتاه تاریخی

تاریخچه و پیشرفت شتاب دهنده های ذرات ارتباط مستقیمی با کشف و درک پدیده های الکتروکالا و درک این امر دارد که بار الکتریکی به صورت توده هایی همراه با ذرات منفرد به صورت خاصیت خاصی حمل می شود. گزارش شده است که تالس مایلت ، فیلسوف و ریاضیدان یونانی ، که در سال 625 قبل از میلاد متولد شد ، برای اولین بار نیروهای الکترواستاتیک را روی عنبر مشاهده کرد.   کلمه یونانی کهربا الکترون یا ηλϵκτρoν است و مبدأ تمام تعیین پدیده های الکتریکی و علوم مرتبط است. برای بیش از 2000 سال این مشاهده به سختی بیش از یک کنجکاوی بود. با این حال ، در قرن هجدهم ، پدیده های الکترواستاتیک در محافل علمی کاملاً مشهور شد و از آن زمان به یک فناوری تبدیل شده است که اکنون تمدن مدرن را همانطور که می شناسیم ، کاملاً پذیرفته و تسلط می یابد.

100 سال دیگر طول کشید تا حامل های بار الکتریکی جدا شوند. بسیاری از آزمایشات سیستماتیک انجام شده و نظریه ها برای فرمول بندی پدیده های الکتریکی مشاهده شده به صورت ریاضی انجام شده است. این کولن بود که در سال 1785 برای اولین بار موفق به تعیین کمیت نیروها بین بارهای الکتریکی شد که اکنون آنها را نیروهای کولن می نامیم. با در دسترس قرار گرفتن منابع قدرتمندتر برای بارهای الکتریکی ، پدیده های تخلیه درخشش مشاهده شده و تلاش فشرده ای را برای مشاهدات تجربی در بیشتر نیمه دوم قرن نوزدهم آغاز کردند. مشاهدات این پدیده های تخلیه درخشش الکتریکی بود که جامعه علمی را به کشف ذرات بنیادی و تابش الکترومغناطیسی سوق داد که هر دو ماده اصلی برای شتاب ذرات هستند.

تحقیقات منجر به کشف ذرات بنیادی و ایده هایی برای تسریع چنین ذراتی دارای نقاط عطف مهمی است که هر از چند گاهی جهت تحقیقات بعدی و تجربی را تعیین می کند. بدیهی است که انتخاب اینکه کدام یک از تأثیرگذارترین ها بوده اند ، تا حدودی ذهنی است. اکتشافات مهم تاریخی منجر به فیزیک شتاب دهنده ذرات امروزی بیش از 150 سال پیش شروع شده است