تصویربرداری ذرات مغناطیسی (MPI) یک روش توموگرافی غیرتهاجمی در حال ظهور است که به طور مستقیم ردیاب های نانوذرات ابرپارامغناطیسی را تشخیص می دهد. این فناوری کاربردهای بالقوه ای در تصویربرداری تشخیصی و علوم مواد دارد. در حال حاضر ، از آن در تحقیقات پزشکی برای اندازه گیری موقعیت 3 بعدی و غلظت نانوذرات استفاده می شود. در تصویربرداری از اشعه یونیزه کننده استفاده نمی شود و می تواند در هر عمق بدن سیگنال تولید کند. MPI اولین بار در سال 2001 توسط دانشمندانی که در آزمایشگاه رویال فیلیپس در هامبورگ کار می کردند ، تصور شد. اولین سیستم در سال 2005 تاسیس و گزارش شد. از آن زمان ، این فناوری توسط محققان دانشگاهی در چندین دانشگاه در سراسر جهان پیشرفت کرده است. اولین اسکنرهای تجاری MPI اخیراً از شرکت Magnetic Insight و Bruker Biospin در دسترس قرار گرفته اند.
سخت افزار مورد استفاده برای MPI با MRI بسیار متفاوت است. سیستم های MPI از میدان های مغناطیسی متغیر برای تولید سیگنال از نانوذرات اکسید آهن فوق پارامغناطیس (SPIO) استفاده می کنند. این میدان ها به طور خاص برای تولید یک منطقه بدون میدان مغناطیسی منفرد طراحی شده اند. فقط یک سیگنال در این منطقه تولید می شود. با جابجایی این منطقه در یک نمونه ، تصویری ایجاد می شود. از آنجا که SPIO طبیعی در بافت وجود ندارد ، فقط یک سیگنال از ردیاب تجویز می شود. این تصاویر بدون پس زمینه را فراهم می کند. MPI اغلب در ترکیب با تکنیک های تصویربرداری آناتومیکی (مانند CT یا MRI) استفاده می شود که اطلاعات مربوط به محل ردیاب را فراهم می کند.