مزایا و محدودیت های میکروسکوپ فلورسانس

مزایا و محدودیت های میکروسکوپ فلورسانس

میکروسکوپ فلورسانس به دانشمندان این امکان را داده است تا با استفاده از برچسب های فلوروفور که با دقت طراحی شده اند ، بر قدرت تفکیک کمتر میکروسکوپ های نوری معمولی غلبه کنند. با این حال ، این روش بدون محدودیت نیست. این مقاله به طور خلاصه آنچه میکروسکوپ فلورسانس را به چنین ابزاری تحلیلی محبوب در علوم زیستی تبدیل کرده است و برخی از محدودیت هایی که تاکنون وجود داشته است ، بیان خواهد کرد.

چه مزایایی دارد؟

میکروسکوپ فلورسانس یکی از مشهورترین روشهای مشاهده سلولهای زنده و روشن سازی ساختار مولکولهای زیستی در بافتها و سلولها است که به آنها اجازه می دهد بدون نیاز به فرایندهای رنگ آمیزی سمی و زمان بر ، درجا مطالعه شوند. نمونه ها ممکن است قبل از افزودن فلوروفور ثابت شوند ، متابولیسم سلول ها در یک زمان متوقف شود و اجازه داده شود اندازه گیری دقیق از نمونه حفظ شده انجام شود ، یا می توان پویایی سلول را در نمونه های زنده با دقت و حساسیت قابل ردیابی بررسی کرد. مسیر یک پروتئین واحد در طول زندگی خود.

درجه بالای اختصاصی بودن به لطف کاوشگرهای مدرن فلوروفور اجازه می دهد تا پروتئین های خاص یا سایر ساختارهای بیولوژیکی مورد تأکید و برجسته سازی قرار گیرند ، و در صورت استفاده در ترکیب با میکروسکوپ کانفوکال ، ساختار داخلی سه بعدی واضحی از سلول فراهم شود. تنوع و ویژگی کاوشگرهای موجود باعث می شود چندین سازه همپوشانی همزمان در یک نمونه شناسایی شوند.

به عنوان مثال ، کاوشگر معمولاً 4 ′ ، 6-دی آمیدینو-2-فنیلین-دول (DAPI) پس از اتصال با DNA ، یک مجموعه فلورسنت تشکیل می دهد و به رنگ آبی در می آید ، در حالی که یک کاوشگر دیگر با نام تجاری MitoTracker Red با میتوکندری تعامل دارد ، سپس قرمز به نظر می رسد. از هر دو این پروب ها می توان به طور همزمان برای شناسایی ساختار و توزیع هسته و میتوکندری در سلول های زنده استفاده کرد.

حساسیت این پروب ها به اندازه کافی بزرگ است تا بتوان این ویژگی ها را به وضوح تشخیص داد ، فقط برای تولید سیگنال قابل تشخیص به چند ده فلوروفور فعال در یک میکرومتر مکعب فضا احتیاج دارید ، با گذشت زمان و با اجرای روش های بهبود یافته کنتراست ، این رقم بهبود می یابد.