پلاسمای نجومی ، محیط بین ستاره ای و فضای بین کهکشانی
همچنین نگاه کنید به: مگنتوهیدرودینامیک
پلاسما ، هم از نظر جرم و هم از نظر حجم ، رایج ترین مرحله ماده عادی در جهان هستند.
در بالای سطح زمین ، یونوسفر یک پلاسما است ، و مگنتوسفر حاوی پلاسما است. در منظومه شمسی ما ، فضای بین سیاره ای با پلاسمای خارج شده از طریق باد خورشیدی پر می شود و از سطح خورشید به سمت یائسگی گسترش می یابد. علاوه بر این ، تمام ستاره های دور و فضای بین ستاره ای یا فضای بین کهکشانی نیز به احتمال زیاد با پلاسما پر شده است ، البته در چگالی بسیار کم. پلاسمای اخترفیزیکی نیز در دیسک های جمع آوری شده در اطراف ستارگان یا اجسام جمع و جور مانند کوتوله های سفید ، ستاره های نوترونی یا سیاهچاله ها در سیستم های ستاره دوتایی نزدیک مشاهده می شود. پلاسما با بیرون راندن مواد در جت های اخترفیزیکی همراه است ، که با تجمع سیاهچاله ها یا در کهکشان های فعال مانند جت M87 مشاهده شده است که احتمالاً تا 5000 سال نوری گسترش می یابد.