فرسایش لیزر پالسی
فرسایش لیزری پالسی یک پدیده پراکندگی با بازده فوتون است که در آن ماده با تعامل پالس های کوتاه لیزر با شدت بالا از سطح جامد خارج می شود. این نتیجه تبدیل تحریک الکترونیکی و ارتعاشی ناشی از لیزر به انرژی جنبشی حرکت هسته ای است. میزان حذف مواد معمولاً بیش از یک دهم تک لایه در هر پالس است که ترکیب سطح را در مقیاس مقیاس تغییر می دهد. اگر ذرات از سطح خارج شوند اما هیچ تغییری در ترکیب سطح مشاهده نشود ، معمولاً از آن به عنوان دفع ناشی از لیزر یاد می شود. به عنوان یک پدیده در مقیاس بزرگ ، PLA تحت تأثیر خواص انبوه مواد ، به عنوان مثال ، خاصیت ارتجاعی و قابلیت انعطاف پذیری قرار می گیرد. علاوه بر این ، فرسایش لیزر نیازی به تخریب گسترده و فاجعه بار سطح ندارد.
در فرسایش لیزر پالس ،
عملکرد کل ذرات خارج شده کاملاً متراکم با تراکم تحریک الکترونیکی و ارتعاشی است.
آستانه ای برای تسلط فوتون وجود دارد که در زیر آن فقط تخریب می تواند با خسارات ناچیز مادی اتفاق بیفتد.