تخلیه سد دی الکتریک (DBD)

تخلیه سد دی الکتریک (DBD) تخلیه الکتریکی بین دو الکترود است که توسط یک سد دی الکتریک عایق از هم جدا شده اند. در ابتدا تخلیه ساکت (نامفهوم) نامیده می شود و به تخلیه تولید ازن  یا تخلیه جزئی نیز معروف است ،  اولین بار توسط ارنست ورنر فون زیمنس در سال 1857 گزارش شد.  در سمت راست ، نمودار شماتیک ساختاری معمولی از یک DBD را نشان می دهد که در آن یکی از دو الکترود با ماده مانع دی الکتریک پوشانده شده است. خطوط بین دی الکتریک و الکترود نماینده رشته های تخلیه هستند که به طور معمول با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. در زیر این ، عکس یک تخلیه DBD جو را نشان می دهد که در بین دو صفحه الکترود فولادی رخ داده است ، هر کدام با یک ورق دی الکتریک (میکا) پوشانده شده است. رشته ها ستونهایی از پلاسمای رسانا هستند و پای هر رشته نمایانگر بار انباشته سطح است.