تصویربرداری مولکولی

تصویربرداری مولکولی بخشی از تصویربرداری پزشکی است که بر روی مولکولهای تصویربرداری مورد علاقه پزشکی در بیماران زنده متمرکز است. این در تضاد با روشهای مرسوم برای به دست آوردن اطلاعات مولکولی از نمونه های بافت حفظ شده ، مانند بافت شناسی است. مولکولهای مورد علاقه ممکن است یا مولکولهایی باشند که به طور طبیعی توسط بدن تولید می شوند ، یا مولکولهای مصنوعی هستند که در آزمایشگاه تولید می شوند و توسط پزشک به بیمار تزریق می شوند.   متداول ترین نمونه تصویربرداری مولکولی که امروزه به صورت بالینی استفاده می شود ، تزریق ماده حاجب (به عنوان مثال ، یک حباب کوچک ، یون فلزی یا ایزوتوپ رادیواکتیو) در جریان خون بیمار و استفاده از روش تصویربرداری (به عنوان مثال ، سونوگرافی ، MRI ، CT ، PET) است. برای ردیابی حرکت آن در بدن. تصویربرداری مولکولی از زمینه رادیولوژی ناشی از نیاز به درک بهتر فرآیندهای اساسی مولکولی موجودات در موجودات به روشی غیرتهاجمی است.

هدف نهایی تصویربرداری مولکولی این است که بتوان به طور غیر تهاجمی تمام فرآیندهای بیوشیمیایی رخ داده در داخل ارگانیسم را در زمان واقعی کنترل کرد. تحقیقات فعلی در تصویربرداری مولکولی شامل زیست شناسی سلولی / مولکولی ، شیمی و فیزیک پزشکی است و بر این موارد متمرکز است: 1) توسعه روش های تصویربرداری برای شناسایی انواع غیرقابل شناسایی مولکول ها ، 2) گسترش تعداد و انواع ماده حاجب موجود ، و 3) ایجاد عوامل کنتراست عملکردی که اطلاعاتی درباره فعالیتهای مختلفی که سلولها و بافتها در سلامتی و بیماری انجام می دهند ، فراهم می کند.