ردیاب های تصویربرداری پزشکی هسته ای برای عصب شناسی

ردیاب ها برای بررسی اختلالات عصبی با توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) یا توموگرافی رایانه ای گسیل تک فوتون (SPECT) کاربردهای بسیاری پیدا کرده اند. چندین هدف مولکولی را می توان در داخل بدن ، چه در سلامت و چه در بیماری ، در مغز انسان بررسی کرد. در ابتدا ، بیشترین توجه به ردیاب پروتئین انتقال دهنده (TSPO) ، رسوب بتا آمیلوئید و سیستم دوپامینرژیک داده شد. بسیاری از مطالعات بالینی با استفاده از انواع ردیاب ها برای این اهداف منتشر شده است. طی چند سال گذشته ، ردیاب های بیشتری به مرحله مطالعات انسانی مانند عوامل تصویربرداری برای پروتئین تاو ، گیرنده P2X7 ، گیرنده SV2A و سیستم کولینرژیک رسیده اند.   سایر اهداف مورد علاقه که در انسان به میزان کمتری مورد مطالعه قرار گرفته اند عبارتند از: N-methyl-d-aspartic acid (NMDA) ، سروتونرژیک ، آدنوزین ، گاما-آمینوبوتیریک اسید (GABA) ، سیگما ، مواد افیونی و زیرگروه 5 گلوتامات متابوتروپیک (mGlu5) ) گیرنده ها. علاوه بر این ، چندین سیستم حمل و نقل بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. بسیاری از ردیاب ها برای اهداف جدید مولکولی در دست توسعه هستند و ممکن است افق های جدیدی را در آینده باز کنند. بیشتر ردیاب های PET برای مغز در ابتدا با 11C برچسب گذاری شده بودند اما بعدا با آنالوگهای دارای مارک 18F جایگزین شدند ، زیرا این رادیونوکلاید پروتکل های اسکن طولانی تر ، انتشار در بیمارستان های دیگر و تجاری سازی را امکان پذیر می کند. این فصل اولیه ردیاب های PET را نشان می دهد که قبلاً به وضعیت کاربرد انسانی رسیده اند.