پلاسمای سرد

پلاسمای سرد به طور گسترده ای در صنعت برای تمیز کردن سطح حیاتی مورد استفاده قرار می گیرد و برای کاربردهای متعدد در پزشکی پلاسما از جمله فرآیند های عقیم سازی یا ضدعفونی پیشنهاد شده است. پلاسمای حرارتی به عنوان ماکروسکوپی گرم و دارای کاربرد گسترده صنعتی در برش مواد ، و اخیراً استفاده گسترده در روشهای جراحی است.

ریشه های ایجاد یک پلاسمای حرارتی با قابلیت برش و انعقاد بافت در مطالعات اولیه مرحوم جان گلوور و همکارانش در دانشگاه ایندیانا در اواسط دهه 1970 است. گلاور و تیم وی اولین چاقوی جراحی پلاسما را توصیف کردند و این را با استفاده از جراحی چاقوی جراحی استیل و جراحی الکتریکی مقایسه کردند. اگرچه به عنوان یک ابزار جراحی کارآمد ، این دستگاه هندسی دو الکترود نسبتاً ساده شامل جریان گاز نسبتاً بالایی است و در اوایل استفاده از پیش بالینی و بالینی شواهدی از گاز آرگون در گردش خون با خطر همزمان آمبولی گاز وجود دارد. از این کار اولیه هیچ توسعه بعدی حاصل نشد و هیچ سیستمی در دسترس تجاری بوجود نیامد.

در اواسط دهه 1990 ، نیکولای سوسلوف یک سیستم چند الکترودی اختراع کرد که با استفاده از سطح بسیار پایین جریان ، پلاسما را با چگالی توان بالاتر تولید می کرد. این طرح از جریان کم سطح DC برای تولید جریان پلاسمای خالص طیفی در یک گروه الکترود کوچک استفاده می کند که طراحی هندپیس های قطر کوچک را قادر به تولید چگالی قدرت بالای جریان پلاسما با استفاده از جریان بسیار کم آرگون از 0.2 - 0.6 لیتر می کند. در دقیقه این رویکرد در 1999-2008 بیشتر برای ایجاد محصول شاخص شرکت توسعه یافت.