لیزر در جراحی استخوان

در طول نیم قرن گذشته ، استئوتومی لیزر برای طیف وسیعی از لیزرها مورد مطالعه قرار گرفته است که تقریباً تمام طیف وسیعی از لیزرهای موجود در بازار را شامل می شود ، از آزمایش های ناموفق اولیه با لیزرهای CW گرفته تا لیزرهای پالس فوق کوتاه مدت جدید. اگرچه تنوع زیادی از پارامترهای لیزر از جمله طول موج ، انرژی پالس ، مدت زمان پالس و میزان تکرار برای یافتن یک سیستم لیزر بهینه به عنوان یک ابزار استئوتومی جایگزین بررسی شده است ، اما توافق جهانی در مورد نوع خاصی از لیزر برای جایگزینی مکانیکی معمولی وجود ندارد.   اره تنها توافق جهانی در مورد سرعت برش (میزان فرسایش) است که به لیزرهای پالس طولانی Er: YAG و CO2 می رسد. پالس میکروثانیه Er: لیزرهای YAG و CO2 با القای اثر فوتوترمال کارآمد به استخوان با کمک اوج جذب بالای آب در استخوان ، استئوتومی را انجام می دهند. با این وجود ، داشتن برش سریع تنها پارامتر موثر در زمینه انتقال لیزر به اتاق عمل نیست. پارامترهای دیگر از جمله برش با کمترین آسیب حرارتی ، توانایی برش عمیق و سازگاری با حسگرهای یکپارچه از دیگر پارامترهای تعیین کننده هستند. علاوه بر این ، امکان انتقال از طریق فیبر نوری و در نتیجه قرار گرفتن در داخل کانال آندوسکوپ می تواند کاربرد آنها را از جراحی باز به جراحی های حداقل تهاجمی گسترش دهد. این فصل علاوه بر اثبات اطلاعات لازم در مورد فیزیک موجود در پس فعل و انفعال لیزر و استخوان ، یک بررسی کوتاه در مورد تاریخچه جراحی استخوان با مطالعات لیزر و پیشرفته در این زمینه ارائه می دهد.