بروز ، درمان و نتایج سوراخ شدن کرونر در حین انسداد مزمن کلی از طریق مداخله کرونر از طریق پوست

بروز ، درمان و نتایج سوراخ شدن کرونر در حین انسداد مزمن کلی از طریق مداخله کرونر از طریق پوست

سوراخ شدن کرونر یک عارضه احتمالی انسداد مزمن کلی (CTO) مداخله از راه پوست کرونر از راه پوست (PCI) است. ما 2097 CTO PCI را از سال 2012 تا 2017 در 2،049 بیمار انجام دادیم. سن بیمار 10 65 65 سال بود ، 85٪ مرد بودند و 36٪ قبل جراحی پیوند عروق کرونر داشتند. موفقیت فنی و رویه ای به ترتیب 88 و 87 درصد بود. یک واقعه جانبی قلب و عروق جانبی عمده محیطی در 2.6 occurred رخ داده است. سوراخ شدن کرونر در 85 بیمار (4.1) رخ داده است.   فراوانی سوراخ شدن الیس کلاس 1 ، 2 و 3 به ترتیب 21٪ ، 26٪ و 52٪ بود. سوراخ شدن در بیماران مسن و کسانی که قبلاً عمل جراحی بای پس عروق کرونر داشته اند بیشتر اتفاق می افتد (61٪ در مقابل 35٪ ، 001/0> p). موارد دارای سوراخ از نظر آنژیوگرافی پیچیده تر بودند (ثبت چند CTO در ژاپن نمره 3.0 ± 1.2 در مقابل 2.5 ± 1.3 ، p <0.001). دوازده بیمار (14٪) با سوراخ شدن تامپوناد را که نیاز به پریکاردیوسنتز دارند تجربه کردند. سن بیمار ، PCI قبلی ، CTO هدف شریان کرونر راست ، صاف یا بدون استامپ ، استفاده از ورود مجدد تشریح آنتگراد و رویکرد رتروگراد با سوراخ شدن همراه بود. نسبت شانس تعدیل شده برای حوادث قلبی عروقی بزرگ اطراف فرآیندی بزرگ در میان بیماران مبتلا به سوراخ شدن 15.04 بود (95٪ فاصله اطمینان 7.35 تا 30.18). در نتیجه ، سوراخ شدن در CTO PCI معاصر که توسط اپراتورهای باتجربه انجام می شود ، به ندرت اتفاق می افتد و با ویژگی های بیمار و پیچیدگی آنژیوگرافی همراه است که استفاده از تکنیک های پیشرفته عبور را ضروری می کند. در بیشتر موارد ، سوراخ شدن منجر به تامپوناد که به پریکاردیوسنتز نیاز دارد ، نمی شود ، اما با کاهش موفقیت فنی و رویه ای ، عوارض جانبی عمده محیطی بالاتر و کاهش کارایی رویه همراه است.