مقایسه با شتاب RF
مزیت شتاب پلاسما این است که میدان شتاب آن می تواند بسیار بیشتر از شتاب دهنده های متداول فرکانس رادیویی (RF) باشد. در شتاب دهنده های RF ، میدان دارای حد بالایی است که با آستانه شکست دی الکتریک لوله شتاب تعیین می شود. این میزان شتاب را در هر منطقه مشخص محدود می کند و برای رسیدن به انرژی زیاد به شتاب دهنده های بسیار طولانی نیاز دارد. در مقابل ، حداکثر میدان در یک پلاسما با کیفیت مکانیکی و تلاطم تعریف می شود ، اما به طور کلی چندین مرتبه بزرگتر از شتاب دهنده های RF است. امید است که در صورت تحقق شتاب دهنده های طولانی با میدان شتاب 10 GV / m ، بتوان یک شتاب دهنده ذرات جمع و جور بر اساس تکنیک های شتاب دهنده پلاسما ایجاد کرد و یا شتاب دهنده هایی برای ساخت انرژی بسیار بالاتر ساخته شده است.
شتاب پلاسما با توجه به نحوه تشکیل موج پلاسمای الکترون به چند نوع طبقه بندی می شود:
شتاب بیدارسازی پلاسما (PWFA): موج پلاسمای الکترون توسط یک دسته الکترون یا پروتون تشکیل می شود.
شتاب ویک فیلد لیزری (LWFA): یک پالس لیزر برای تشکیل موج پلاسمای الکترون معرفی می شود.
شتاب موج ضربان لیزر (LBWA): موج پلاسمای الکترون بر اساس تولید فرکانس متفاوت دو پالس لیزر بوجود می آید. "Surfatron" بهبود این روش است. [20]
شتاب بیداری لیزری خود مدولاسیون (SMLWFA): تشکیل یک موج پلاسمای الکترون توسط یک پالس لیزر که با بی ثباتی پراکنده به جلو رامان تحریک شده ، به دست می آید.
اولین نمایش آزمایشی شتاب بیداری ، که با PWFA انجام شد ، توسط یک گروه تحقیقاتی در آزمایشگاه ملی آرگون در سال 1988 گزارش شد.