لیزر در جراحی های دندانپزشکی

هنگام قرار ملاقات با دندانپزشک ، دریل ، برس و اشعه ایکس مواردی است که به ذهن شما خطور می کند. لیزرها ، دستگاه شماره یک نیستند که هنگام نشستن روی صندلی فکر کنید. دلیل این امر آن است که هنوز در دانشکده های دندانپزشکی به طور گسترده آموزش داده نمی شوند و سالها طول می کشد تا روش های سنتی برای فناوری های جدید کنار گذاشته شوند.   لیزرها به عنوان جایگزینی برای تمرینات و روشهای سنتی توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA) مورد تأیید نیستند ، لیکن لیزر مورد تأیید سازمان غذا و دارو (FDA) است و از سال 1994 حتی در جراحی های دهان نیز مورد استفاده قرار می گیرد. برای پوسیدگی دندان ، بیماری لثه و حتی سفید شدن دندان. از نظر دو مورد اول ، لیزرها ابزاری برای برش هستند در حالیکه برای مورد دوم منبع حرارتی است.

لیزرها در واقع یک مخفف اختصاری است که مخفف تقویت نور توسط تابش تحریک شده است. آنها نوعی نور هستند که همه پرتوهای آن در یک فاز هستند ، به این معنی که همه امواج به صورت صف آرایی قرار گرفته اند. این امر باعث ایجاد یک پرتو نور با قطر کم می شود که دارای مقادیر زیادی انرژی است که برای دقت مورد نیاز در جراحی مناسب است. آنها نسبت به ابزاری مانند مته مزیت دارند زیرا درد کمتری ایجاد می کنند ، اضطراب را کاهش می دهند و حتی می توانند در هنگام برداشتن حفره به حفظ قسمتهای سالم دندان کمک کنند. آنها حتی ممکن است اضطراب را کاهش دهند زیرا بسیار آرام تر از تمرین هستند ، بنابراین عدم وجود گرداب ممکن است بیمار را آرام کند. از طرف دیگر ، جراحی های دندانی که شامل لیزر می شود ، می تواند گران تر باشد ، نمی توان از آن روی دندان های پر شده قبلی استفاده کرد و نمی توان از آن در بیشتر جراحی های رایج دندان استفاده کرد.