برنامه های زیست پزشکی

دارورسانی هدفمند یک برنامه زیست پزشکی مهم است که هدف آن رساندن داروهای ضد سرطان به محل خاص تومور و جلوگیری از آسیب به سلولهای سالم اطراف است. در حال حاضر ، نانوذرات اکسید آهن منبع اصلی مواد مغناطیسی مورد استفاده برای رساندن داروهای ضد سرطان برای هدف قرار دادن مناطق خاص است. در بخش 4 ، ما استفاده از سایر نانوسیستمها به طور خاص نانوذرات Ag ، TiO2 و Fe-Pt را برای استفاده بالقوه آنها در داروهای هدفمند دارو بررسی می کنیم. نانوذرات ZnO و Au همچنین برای استفاده در دارورسانی هدفمند مورد بررسی قرار گرفته اند.

یکی دیگر از کاربردهای زیست پزشکی مهم نانوذرات ، درمان فشار خون مغناطیسی است. درمان هایفوتراپی مغناطیسی تومورها را با گرم کردن آنها در دمای بالاتر از 42 درجه سانتیگراد درمان می کند تا سلول های سرطانی را از بین ببرد. مزیت این روش نسبت به شیمی درمانی این است که به طور خاص تومور را هدف قرار می دهد و به بافت سالم اطراف آسیب نمی رساند. باز هم نانوذرات اکسید آهن (Fe3O4) ماده اصلی است که در حال حاضر برای این درمان استفاده می شود. با این حال ، سیستم های نانو دیگری مانند نانو ذرات دو فلزی Fe-Co و Cu-Ni و نانو ذرات مغناطیسی مانند Co-Fe2O4 ، Mn-Fe2O4 و Ni-Co2O4 نیز بررسی شده اند. در بخش 4 ، ما استفاده احتمالی از نانوذرات Fe-Pt را در درمان هایپرترمی بررسی می کنیم. استفاده از نانوذرات مغناطیسی به عنوان عوامل کنتراست برای تکنیک های تصویربرداری زیستی مانند MRI و توموگرافی کامپیوتری یکی دیگر از کاربردهای مهم زیست پزشکی نانوذرات است برای MRI ، نانوذرات اکسید آهن اصلی ترین گزینه مورد بررسی برای جایگزینی کلات های گادولینیوم است که در حال حاضر استفاده می شود. نانوذرات مغناطیسی دیگری که به عنوان عوامل کنتراست احتمالی مورد بررسی قرار می گیرند شامل Fe-Co ، Fe-Ni ، Fe-Pt ، MnFe2O4 و CoFe2O4 است. در بخش 4 ، ما با جزئیات بیشتری استفاده از نانوذرات Fe-Pt را به عنوان ماده حاجب برای MRI بررسی می کنیم. در درمان عکس برداری از مواد حساس به نور برای از بین بردن بافت بیمار مانند تومورهای سرطانی استفاده می شود. نانوذرات مختلفی از جمله Au ، Ag ، Fe-Pt ، ZnO و TiO2 برای استفاده احتمالی در این روش درمانی بررسی شده است. کاربرد فوتودینامیکی نانوذرات TiO2 در بخش 4  بحث شده است. حسگرهای زیستی به عنوان یک کاربرد زیست پزشکی مهم برای سنجش انواع مولکول های زیستی پدیدار شده اند. انواع نانو ذرات ، مانند Au ، Fe-Pt ، CeO2 و TiO2 ، برای استفاده احتمالی در حسگرهای زیستی بررسی شده است.