تکنیک های طیف سنجی اتمی

دو روش اصلی طیف سنجی اتمی طیف سنجی جذب اتمی ، AAS و طیف سنجی انتشار اتمی ، AES است. هر دو طیفهایی را تولید می کنند که خطوط آنها فاصله بین سطح انرژی در ساختار الکترونیک اتمهای نمونه را نشان می دهد. در AAS ، طیف نوری که از طریق نمونه منتقل می شود ، تجزیه و تحلیل می شود. فوتونهایی که با یک انتقال مجاز در اتم مطابقت دارند ، جذب می شوند و باعث ایجاد خطوط جذب مشخص در طیف می شوند. از طرف دیگر ، در AES ، برخی از الکترونهای موجود در نمونه توسط یک منبع خارجی انرژی مانند شعله یا معمولاً در ابزارهای مدرن ، یک تخلیه پلاسما به هم پیوسته (ICP) به سطوح بالاتر تحریک می شوند. وقتی الکترونهای برانگیخته به حالت اولیه خود برمی گردند ، آنها فوتونی منتشر می کنند که تشخیص داده می شود و در همان فرکانس هایی که خطوط جذب در AAS رخ می دهد ، خطوط انتشار تولید می کند. در نتیجه ، طیف های AAS و AES اساساً تصاویر آینه ای هستند. AAS وضعیت زمین را ترسیم می کند ، بنابراین همیشه الکترونهای زیادی برای جذب فوتونهای با فرکانس مناسب وجود دارد. این می تواند سطح بالایی از سر و صدا ایجاد کند ، که AES از آن رنج نمی برد. با این حال ، همانطور که AES قبل از انتشار الکترون ها نیاز به تحریک دارد ، تحریک انتخابی می تواند یک مشکل باشد ، به طور بالقوه منجر به ایجاد طیف های تحریف شده می شود.

AAS و AES اصطلاحاتی هستند که معمولاً برای طیف سنجی با استفاده از نور مرئی استفاده می شوند. برای بیشتر عناصر ، انتقال در این محدوده طیفی بین حالتهای الکترونیکی در پوسته های بیرونی سیستم الکترون است. به منظور کاوش سطح اصلی ساختار اتمی ، انرژی بیشتری لازم است و از روشهای طیف سنجی اشعه ایکس مشابه برای این منظور استفاده می شود.