کاربردهای پلاسمای سرد در زیست شناسی و پزشکی

کاربردهای پلاسمای سرد در زیست شناسی و پزشکی

آزمایش های پیشگامانه اولیه با استفاده از پلاسمای فشار جو در دمای پایین برای کاربردهای پزشکی در یک دهه از 1995 تا 2004 انجام شد . اولین آزمایشات شامل استفاده از تخلیه سد دی الکتریک برای غیرفعال سازی باکتری ها در سطح و مایعات بود و تولید پلاسمای پالسی در محلول های نمکی برای کاربردهای جراحی . کار در مورد استفاده از پلاسمای سرد برای گندزدایی زخم ها ، افزایش تکثیر فیبروبلاست ها و جدا شدن سلول به زودی انجام شد.   سرانجام این کارهای بنیادی مورد توجه جامعه تحقیقاتی مربوط به پلاسما در دمای پایین قرار گرفت و این رشته در سالهای پس از 2005 و تاکنون شاهد رشد چشمگیری بود. برنامه های کاربردی در زمینه ترمیم زخم ، دندانپزشکی ، درمان سرطان و غیره از آن زمان در آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی مختلف در سراسر جهان دنبال شده است که منجر به افزایش چشمگیر تعداد نسخه های خطی ژورنال با موضوع و انتشار چندین کتاب می شود 

توانایی پلاسمای سرد جوی در غیرفعال کردن باکتری ها اخیراً اهمیت بیشتری پیدا کرده است زیرا جامعه مدرن با چندین چالش جدی بهداشتی روبرو شده است. از جمله این موارد: (1) سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک باکتریها مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم در برابر متی سیلین و کلستریدیوم دیفیسیل (C-diff) منابع عفونت اکتسابی بیمارستان (HAI) هستند که می تواند برای بیماران دارای سیستم ایمنی به خطر افتاده کشنده باشد. ؛ (2) زخم های مزمن ، مانند زخم های دیابتی ، به راحتی یا به طور کامل بهبود نمی یابند و یکی از مشکلات سطح بالای عفونت ناشی از طیف باکتری است. عدم توانایی روشهای مرسوم در مقابله با رضایت بخشی به این مشکلات نیاز به رویکردهای جدید مبتنی بر فن آوری های جدید را ایجاب می کند. نشان داده شده است که پلاسمای جوی سرد به طور موثری باکتریهایی مانند MRSA را غیرفعال کرده و میزان بیو بار زخمهای مزمن آلوده را تا حد زیادی کاهش می دهد ، و این یک فناوری بسیار جذاب است که می تواند برای کمک به غلبه بر چالشهای ذکر شده در بالا استفاده شود. در سال 2010 ، اولین آزمایش های بالینی در مورد درمان زخم های مزمن با پلاسمای سرد هوا انجام شد و نتایج دلگرم کننده ای به همراه داشت. امروزه چندین دستگاه پلاسما در بازار وجود دارد که به عنوان ابزار پزشکی مجوز دارند و می توانند در پزشکی از جمله درمان بیماری های مختلف پوست استفاده شوند.

LTP را می توان به دو روش مختلف اعمال کرد. اولین موردی است که از آن تحت عنوان قرار گرفتن در معرض "مستقیم" یاد می شود. در این روش کاربرد ، پلاسما در تماس مستقیم با هدف بیولوژیکی قرار می گیرد و بنابراین همه عوامل تولید شده در پلاسما بر روی سلول ها / بافت ها عمل می کنند. حالت دوم همان چیزی است که از آن تحت عنوان قرار گرفتن در معرض "غیر مستقیم" یاد می شود. در این حالت فقط از افتر پلاسما استفاده می شود یا ابتدا از پلاسما برای فعال سازی یک محیط مایع استفاده می شود سپس مایع فعال شده با پلاسما بر روی سلول ها / بافت ها اعمال می شود. یکی از مزایای مورد دوم این است که می توان مایعات فعال شده با پلاسما (PAL) را در زمان دیگری ذخیره و استفاده کرد ، به نوعی انعطاف پذیری می دهد که در معرض مستقیم قرار نمی گیرد.