لیزر دینامیکی گاز

لیزر دینامیکی گاز (GDL) لیزری است که بر اساس تفاوت در سرعت آرامش حالتهای ارتعاشی مولکولی است. گاز متوسط ​​لیزر دارای چنین خواصی است که حالت ارتعاشی کم انرژی سریعتر از حالت ارتعاشی بالاتر شل می شود و بنابراین وارونگی جمعیت در زمان خاصی حاصل می شود. این ادوارد گری و آرتور کانترویتز در آزمایشگاه تحقیقاتی Avco Everett در سال 1966 اختراع کردند. 

لیزرهای دینامیکی گاز خالص معمولاً از محفظه احتراق ، نازل انبساط مافوق صوت و CO2 در مخلوط با نیتروژن یا هلیوم به عنوان محیط لیزر استفاده می کنند.

لیزرهای دینامیکی گاز را می توان با احتراق یا انبساط آدیاباتیک گاز پمپاژ کرد. از هر گاز گرم و فشرده با ساختار ارتعاشی مناسب می توان استفاده کرد.

لیزر پویا گاز انفجاری پمپ شده ، نسخه ای از GDL است که با گسترش محصولات انفجاری پمپ می شود. هگزانیتروبنزن و/یا تترانیترومتان با پودر فلز مواد منفجره ترجیحی است. این دستگاه می تواند دارای حداکثر قدرت پالس بسیار بالا برای سلاح های لیزری باشد.