تصویربرداری انسجام نوری

تصویربرداری انسجام نوری

تکنیک های نوری نقش مهمی در پزشکی ایفا می کنند زیرا راه حل های ایمن و کم هزینه ای را برای بسیاری از مشکلات نوید می دهند. تداخل سنجی نوری یکی از ابزارهای ترجیحی است که توسط دانشمندان برای دستیابی به بینش در مبانی مختلف علوم پایه و طبیعت برای بیش از سه قرن مورد استفاده قرار گرفته است.   در حالی که آزمایشات اولیه بر روی تداخل بوئل ، هوک و نیوتن به قرن هفدهم برمی گردد ، درک فیزیک پشت این پدیده در دو قرن آینده بطور پیوسته تکامل یافته است تا زمانی که فیزیکدانان در مورد ماهیت دوگانه موج/ذرات نور توافق کردند. در طول یک و نیم دهه گذشته ، حوزه پزشکی از پیشرفت سریع در ابزار دقیق و فناوری تکنیک های تصویربرداری با انسجام پایین ، که به طور گسترده تحت اصطلاحات تداخل سنجی با انسجام کم (LCI) یا توموگرافی انسجام نوری (OCT) طبقه بندی شده است ، بهره برده است. به OCT مشابه سونوگرافی است ، اما به جای استفاده از امواج صوتی ، از نور کم انسجام (پهنای باند) استفاده می کند. ریشه های تکنیک OCT را می توان در توسعه های اولیه بازتاب سنجی نازک نازک نوری (OLCR) در صنعت مخابرات در اواخر دهه 1980 جستجو کرد. هدف از این تکنیک یافتن گسل ها یا محل های بازتاب در موجبرهای نوری مینیاتوری و فیبرهای نوری بود. OCT از انسجام زمانی کوتاه یک منبع نور باند پهن استفاده می کند و امکان تصویربرداری in vivo از ساختارهای میکروسکوپی با وضوح بالا و غیر تهاجمی را در بافتهای پراکنده تا عمق تقریبا 2 میلی متر بسته به نوع بافت فراهم می کند. برای طول موجهای بین 800 تا 1300 نانومتر ، تضعیف نور بیشتر به دلیل پراکندگی است ، به جای جذب. به بیان ساده ، با اندازه گیری زمان لازم برای بازگشت نور منعکس شده به آشکارساز ، می توان تصویری ایجاد کرد. اندازه گیری این زمان از طریق تداخل سنجی با انسجام پایین با استفاده از تداخل سنج نوع مایکلسون امکان پذیر است. این به نوبه خود به ما امکان می دهد مکان دقیق بازتاب را استنباط کنیم.

یکی از پیشرفت های مهم در فناوری OCT ، نمایش نظری و تجربی عملکرد حساسیت برتر سیستم های OCT (FD-OCT) حوزه فوریه نسبت به سیستم های OCT (TD-OCT) حوزه زمانی است. طی چند سال گذشته ، پیشرفتهای مستمر و بلوغ روشهای حوزه فوریه منجر به توسعه سیستمهای قوی و قابل حمل FD-OCT شد و مزیت قابل توجهی را برای تصویربرداری OCT بالینی به ارمغان آورد ، زیرا نرخ سریع تصویربرداری امکان اسکن حجم بافتهای بزرگتر را فراهم می آورد. ضمن کاهش مصنوعات ناشی از حرکت بیمار.