خلاصه
پرتودرمانی و انکولوژی پرتویی نقش مهمی در مدیریت بالینی بیماران مبتلا به بیماری های انکولوژیکی ایفا می کنند. در روال بالینی ، تصویربرداری آناتومیک مانند CT و MRI با کنتراست به طور گسترده ای در دسترس است و معمولاً برای بهبود ترسیم حجم مورد نظر برای پرتودرمانی بعدی استفاده می شود. علاوه بر این ، این روشها برای نظارت بر درمان پس از پرتودرمانی نیز استفاده می شود. با این حال ، برخی از سوالات تشخیصی را نمی توان تنها با استفاده از تصویربرداری مورفولوژیکی استاندارد مورد بررسی قرار داد. بنابراین ، تصویربرداری توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) اهمیت بالینی در مدیریت بیماران مبتلا به آنکولوژی تحت رادیوتراپی پیدا می کند ، زیرا PET امکان تجسم و تعیین ویژگی های تومور را در سطح مولکولی فراتر از میزان مورفولوژیکی نشان داده شده توسط تصویربرداری معمولی ، مانند متابولیسم تومور ، فراهم می آورد. یا بیان گیرنده متابولیسم تومور یا اطلاعات بیان گیرنده از PET می تواند به عنوان ابزاری برای تجسم میزان تومور ، برای ارزیابی پاسخ در طول و بعد از درمان ، برای پیش بینی الگوهای شکست و برای تعیین حجم نیاز به افزایش دوز استفاده شود. این مرور بر پیشرفتهای اخیر و فعلی تصویربرداری PET در زمینه رادیوتراپی بالینی / انکولوژی پرتویی در چندین نهاد انکولوژیک (نوروآنکولوژی ، سرطان سر و گردن ، سرطان ریه ، تومورهای گوارشی و سرطان پروستات) با تأکید ویژه بر برنامه ریزی رادیوتراپی تمرکز دارد. ارزیابی پاسخ پس از پرتودرمانی و پیش آگهی