نور لیزر (تابش لیزر) به سادگی نوری است که با دستگاه لیزر تولید می شود. چنین نوری دارای خواص بسیار ویژه ای است که آن را از نور با منشاهای دیگر بسیار متمایز می کند:
نور لیزر معمولاً به شکل پرتو لیزر ارسال می شود، یعنی به طور غالب در یک جهت کاملاً مشخص با واگرایی پرتو متوسط منتشر می شود. چنین پرتو لیزری دارای درجه انسجام فضایی بالا (گاهی بسیار زیاد) است. این بدان معناست که میدان‌های الکتریکی در مکان‌های مختلف در طول پروفیل پرتو با یک رابطه فاز صلب در نوسان هستند. دقیقاً همین انسجام دلیلی است که یک پرتو لیزر می تواند در فواصل طولانی بدون پخش شدن زیاد در جهات عرضی منتشر شود و چرا می توان آن را به نقاط بسیار کوچک متمرکز کرد (قابلیت تمرکز زیاد پرتوهای لیزر).
در بسیاری از موارد، اما نه همه موارد، نور لیزر دارای درجه بالایی از انسجام زمانی است که معادل طول پیوستگی طولانی است. این بدان معناست که یک رابطه فاز صلب نیز در فواصل زمانی نسبتاً طولانی، مربوط به فواصل انتشار زیاد (اغلب چندین کیلومتر) یا تعداد زیادی از چرخه‌های نوسان، حفظ می‌شود.
انسجام زمانی بزرگ، که با زمان انسجام یا طول انسجام زیاد تعیین می‌شود، با پهنای باند طیفی (یا پهنای خط) باریکی مرتبط است. (ما در اینجا مورد پیچیده قطارهای پالس های فوق کوتاه را که می توانند پهنای باند اپتیکی زیادی داشته باشند اما با این وجود درجه انسجام بالایی داشته باشند، حذف می کنیم. برای جزئیات بیشتر به مقاله انسجام مراجعه کنید). رنگ خالص، به عنوان مثال قرمز، سبز یا آبی، اما نه سفید یا سرخابی. برخی از لیزرها درجه ای از تنظیم طول موج را امکان پذیر می کنند (مثلاً لیزرهای رنگی). طول پیوستگی بزرگ تمایلی به پدیده لکه لیزری ایجاد می کند، یعنی یک الگوی دانه ای مشخص که می توان به عنوان مثال مشاهده کرد. هنگامی که پرتو لیزر به سطح فلزی برخورد می کند.
در بیشتر موارد، نور لیزر به صورت خطی پلاریزه می شود. این بدان معنی است که میدان الکتریکی در یک جهت فضایی خاص (→ قطبش نور) نوسان می کند.
بسته به مورد، نور لیزر می تواند ویژگی های قابل توجه دیگری نیز داشته باشد:
نور لیزر ممکن است قابل مشاهده باشد، اما بیشتر لیزرها در واقع در مناطق طیفی دیگر، به ویژه در ناحیه مادون قرمز نزدیک، که چشم انسان قادر به درک آن نیست، ساطع می کنند.
نور لیزر همیشه پیوسته نیست، اما ممکن است به صورت پالس های کوتاه یا فوق کوتاه ارسال شود. در نتیجه، اگر مدت زمان پالس بسیار کمتر از فاصله زمانی پالس‌ها باشد، برای برخی از سیستم‌های لیزر تقویت‌شده بسیار بالاتر از 1 TW (1012 W) می‌تواند بسیار زیاد باشد، به طوری که انرژی پالسی زیادی ممکن است.
خواص نویز لیزرها نیز می تواند بسیار جالب باشد (← نویز لیزر). به عنوان مثال، فرکانس نوسان یک لیزر را می توان تثبیت کرد تا در محدوده بسیار باریکی باقی بماند.
برای مقایسه، نور یک لامپ رشته ای تا حدی قابل مشاهده و بیشتر مادون قرمز است، دارای پهنای باند طیفی بسیار بالایی است، نمی توان آن را به شدت متمرکز کرد (به دلیل انسجام فضایی کم)، و نمی تواند به صورت پالس های کوتاه تولید شود.
نور لیزر به غیر از خطرات آتش سوزی و غیره می تواند خطرات قابل توجهی به خصوص برای چشم و همچنین برای پوست ایجاد کند. پالس های لیزر اغلب بسیار خطرناک هستند، زیرا می توانند شدت نوری بسیار بالایی داشته باشند و پرتوهای لیزر نامرئی خطرات خاصی را اضافه می کنند. برای جزئیات بیشتر به مقاله ایمنی لیزر مراجعه کنید.