خلاصه
وزیکول های خارج سلولی (EVs) حامل های همه کاره ای برای نشانگرهای زیستی هستند که در پاتوژنز چندین اختلال انسانی نقش دارند. علیرغم افزایش علاقه علمی و تجاری به کاربرد EV در تشخیص، تکنیک‌های بیومولکولی سنتی معمولاً به مقدار نمونه ثابت نیاز دارند، به روش‌های وابسته به اپراتور و زمان‌بر متکی هستند و نمی‌توانند با محدوده اندازه نانو EVها کنار بیایند و حساسیت و تکرارپذیری را محدود می‌کنند. نتایج. استفاده از بیوفوتونیک، یعنی روش‌های مبتنی بر نور، برای تشخیص تشخیصی وسایل نقلیه الکتریکی منجر به توسعه پلتفرم‌های نوآورانه با حساسیت عالی شده است. در این بررسی، ما یک مرور کلی از امیدوارکننده‌ترین و نوظهورترین فناوری‌های مورد استفاده در زمینه کشف نشانگرهای زیستی مرتبط با EV ارائه می‌کنیم. هنگامی که روی نمونه‌های بالینی آزمایش می‌شود، رویکردهای بیوفوتونیکی گزارش‌شده در اکثر موارد موفق به تمایز بین نانووزیکول‌ها و آلاینده‌ها شده‌اند، وضوح بسیار بالاتری در مقایسه با روش‌های سنتی به دست آورده‌اند و به دقت تشخیصی متوسط تا عالی رسیده‌اند، بنابراین پتانسیل‌های زیادی برای ترجمه بالینی خود نشان می‌دهند.
واژه‌های کلیدی: بیوفوتونیک. حسگر زیستی؛ تشخیص؛ وزیکول های خارج سلولی؛ بیوپسی مایع