گروه آموزشی مهندس شکوفه ساتری

گروه پژوهشی عطفان نژاد و ساتری

پژوهش

پیشرفت فن آوری آینده توسط فوتونیک کوانتومی ، علم و مهندسی خصوصیات کوانتومی نور و ماده هدایت می شود.

تحقیقات ما به بررسی خصوصیات اساسی نور در محیط های عجیب و غریب برای ایجاد نوآوری در مهندسی نوری است که در زیر توضیح داده شده است:

گروه علوم کوانتومی و لیزر

ما توانایی های نظری و محاسباتی را برای مطالعه فیزیک توسعه می دهیم:

نسل

انتشار

تعامل منابع نور جدید در ساختارهای فوتونی و سیستمهای کوانتومی 

ما همچنین یک لیزر قدرتمند Femtosecond برای مطالعه تعامل لیزر-پلاسما ، دستکاری و مهندسی مواد و سطوح نیز داریم. 

مقدمه ای بر اپتیک کوانتومی

در سالهای اخیر ظهور قابل توجهی از برنامه های کاربردی مبتنی بر کوانتوم وجود داشته است ، که عمدتاً دانشمندان متوجه شده اند که چگونه می توان از ویژگیهای کوانتومی مواد نانومقیاس دستکاری و استفاده کرد. یکی از این زیر مجموعه های فناوری کوانتومی ، اپتیک کوانتومی است و در این مقاله ، مختصراً به بسیاری از مناطق مختلف که در طبقه بندی اپتیکال کوانتومی قرار می گیرند ، می پردازیم.

مفاهیم اپتیک کوانتومی

طبق تئوری کوانتومی ، نور نه تنها ممکن است به عنوان یک موج الکترو مغناطیسی بلکه همچنین به عنوان "جریان" ذرات به نام فوتونهایی که با c حرکت می کنند ، سرعت خلاء نور در نظر گرفته شود. این ذرات را نباید به عنوان توپ های بیلیارد کلاسیک در نظر گرفت ، بلکه به عنوان ذرات مکانیکی کوانتومی که توسط یک عملکرد موج توصیف می شود در یک منطقه محدود پخش می شود.

 

الکترونیک کوانتومی

الکترونیک کوانتومی اصطلاحی است که عمدتا بین دهه های 1950 و 1970 مورد استفاده قرار گرفت تا منطقه فیزیک درگیر اثرات مکانیک کوانتومی بر رفتار الکترون های ماده به همراه تعامل آنها با فوتون ها مشخص شود. امروزه به ندرت به خودی خود یک زیر حوزه در نظر گرفته می شود و توسط سایر زمینه ها نیز جذب می شود. فیزیک حالت جامد مرتباً مکانیک کوانتومی را در نظر می گیرد و معمولاً مربوط به الکترون ها است. کاربردهای خاص مکانیک کوانتومی در الکترونیک در فیزیک نیمه هادی مورد بررسی قرار گرفته است.  

اپتیک کوانتومی

انتشار نور در یک خلاء انرژی و حرکت خود را با توجه به تعداد کامل ذرات معروف به فوتون اندازه گیری می کند. اپتیک کوانتومی ماهیت و تأثیرات نور را به عنوان فوتونهای کمّی بررسی می کند. اولین پیشرفت مهم منجر به این درک ، مدل سازی صحیح از طیف اشعه سیاه توسط ماکس پلانک در سال 1899 تحت فرضیه تابش نور در واحدهای گسسته انرژی است. اثر فوتوالکتریک شواهد دیگری از این کمیت بود که توسط آلبرت انیشتین در مقاله 1905 توضیح داده شد ، کشفی که برای او جایزه نوبل را در سال 1921 دریافت کرد. 

اپتیک کوانتومی (QO)

"الکترونیک کوانتومی" در اینجا تغییر مسیر می یابد. برای مجله ، به Quantum Electronics (ژورنال) مراجعه کنید.

اپتیک کوانتومی (QO) یک زمینه تحقیق است که از فیزیک نیمه کلاسیک و کوانتومی- مکانیکی برای بررسی پدیده های مربوط به نور و برهم کنش آن با ماده در سطوح زیر میکروسکوپی استفاده می کند. به عبارت دیگر ، این مکانیک کوانتومی است که بر روی فوتون ها یا نور اعمال می شود. 

اپتیک کوانتومی

اپتیک کوانتومی

رشته تحصیلی

شرح

OpticsQuantum رشته ای از تحقیقات است که از فیزیک نیمه کلاسیک و کوانتومی- مکانیکی برای بررسی پدیده های مربوط به نور و برهم کنش آن با ماده در سطوح زیر میکروسکوپی استفاده می کند. به عبارت دیگر ، این مکانیک کوانتومی است که بر روی فوتون ها یا نور اعمال می شود.

اپتیک کوانتومی (QO)

اپتیک کوانتومی (QO) یک زمینه تحقیق است که از فیزیک نیمه کلاسیک و کوانتومی- مکانیکی برای بررسی پدیده های مربوط به نور و برهم کنش آن با ماده در سطوح زیر میکروسکوپی استفاده می کند.