در سال 1917 انیشتین اظهار داشت که در حالی که یک اتم هیجان زده است ، ممکن است برای تولید یک فوتون تحریک شود (بهم چسبیده باشد). اگر به اندازه کافی اتم تحریک و تحریک شود ، تعداد زیادی فوتون تولید می شود. پرتوی از نور که از تعداد زیادی فوتون تشکیل شده است بسیار متمرکز و در نتیجه روشن تر و قدرتمندتر خواهد بود. انیشتین این روند را "انتشار نور تحریک شده" نامید. از آنجا که می تواند باعث افزایش نوری شود که قدرت را افزایش می دهد و یا انتشار تحریک شده تقویت شده ، اصل اساسی عملکرد لیزر است.