جزوه لیزر

برای اولین بار در سال ۱۹۵۸ اختراع شد. در اصل این کلمه مخفف عبارت ” تقویت نور با انتشار برانگیخته‌ای از تابش ” ( Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation ) است که تا حدودی اسم مناسبی نیست.  در واقع، هیچ چیزی واقعا تقویت نمی‌شود بلکه آن‌ها با استفاده‌ی بهینه از ساختار ماده طبیعی که دارای هسته اتمی و سطوح مختلف انرژی – برای اشغال شدن توسط الکترونهایش – کار می‌کنند. در مولکول ها، بلورها و دیگر ساختارهای مرزی، جدایی‌های خاصی بین سطوح انرژی الکترون‌ها، مشخص می‌کنند که کدام انتقال‌ها مجاز هستند.

روش کار لیزر به صورت نوسان‌ الکترون‌هایی بین دو حالت مجاز است و موجب می‌شود که یک فوتون با یک انرژی مشخص در زمانی که آن‌ها از حالت انرژی بالاتر به پایین تر می‌رود، منتشر شود. این نوسانات هستند که سبب انتشار نور می‌شوند. ما آن‌ها را  لیزر می‌نامیم، شاید به این دلیل که هیچ کس فکر نمی کرد که استفاده از مخفف عبارت بیان شده، ایده‌ی مناسبی باشد.

از زمانی که لیزر برای اولین بار اختراع شد، انسان‌ها راه‌های متعددی برای بهتر کردن لیزر پیشنهاد داده‌اند. با پیدا کردن مواد مختلفی که شما را قادر می‌سازد تا گذار الکترون‌ها را بین انرژی‌های مختلف ممکن سازید، شما می‌توانید لیزر‌هایی با طیف گستردهای از طول موج‌های مشخص ایجاد کنید. با بهینه سازی طراحی کولیماسیون لیزر، می توانید شدت نور لیزر را به شدت در فواصل بزرگ افزایش دهید و تعداد بیشتری فوتون را به ازای هر واحد حجم افزایش دهید. با استفاده از یک تقویت کننده بهتر، شما به سادگی می توانید یک لیزر پر انرژی تر و قدرتمند را به طور کلی ایجاد کنید.